Juli, week 4

Lieve allemaal,
Wat ben ik toch blij om iedere week gezellige reacties te krijgen van mijn bloglezers! Iedere keer sta ik er toch weerversteld van dat er nog steeds mensen zijn die na zo’n tien maanden nog steeds zo trouw zijn! Thanks! Ik kijk er altijd naar uit om de reacties te lezen. Inmiddels heb ik al aardig wat verhaaltjes in mijn computer gerammeld en sta ik op het punt om album nummer twee af te laten drukken. Deze laat ik natuurlijk inclusief reacties afdrukken dus blijf creatief he? Ik lees alles namelijk terug in het groooooote boek!

Donderdag 23 juli
Nog even een vervolg op de verjaardag van Tom en Nirea omdat dit zo’n gezellige dag was. Toen ik de kids uit school haalde, was Lisa mee als verassing (een kennis van Robert en Renee) Je had die koppies van ze moeten zien! Lisa bleef met de lunch en speelde daarna wat met de kids. Voor mij dus erg gemakkelijk! Om half drie waren Robert en Renee klaar met werken en vertrokken we naar San Fran. Gelukkig hadden we onze winterjassen meegenomen want het was weer behoorlijk frisjes. Toen we de auto hadden geparkeerd, haalden we eerst hot chocolate(!!!) om op te warmen. Vervolgens liepen we naar het punt waar alle boten vertrekken voor een onstuimige boottocht onder de Golden Gate Bridge door. Wat was dit leuk! Na een uur zetten we weer voet aan wal en plakten we aan alle kanten van de zilte zee. We reden door naar Little Italy voor een eten in ons favoriet restaurant ‘Steps of Rome’. Op de terugweg waren Tom en Nirea stilletjes en verwerkten ze alle indrukken van de dag. Binnen no time lagen ze in bed en lagen ze te slapen.

Vrijdag 24 juli
Na het eten ’s avonds ben ik even naar de Starbucks gegaan om te genieten van rust en een lekkere kop thee. Toen ik thuis kwam, zaten Robert en Renee al geïnstalleerd voor de tv. Met een wijntje erbij, hebben we wat gezapt.

Zaterdag 25 juli
Vanochtend vroeg opgestaan. Ik zou naar San Francisco gaan en Robert moest me op het BART station afzetten, aangezien hij om negen uur de deur al uit ging, zat ik om half tien al op de trein te wachten. In San Fran ging ik met de bus verder naar Mandy. Deze bus rijdt dwars door China Town met als gevolg dat je tussen de Chinezen met roze boodschappentasjes zit gepropt. Eenmaal bij Mandy, hebben we eerst wat bij gekletst.... Vervolgens naar de Starbucks gelopen voor een frap en de rest van de middag film en tv gekeken. Mandy was home alone, dus we hadden rust! Rond een uur of acht ben ik weer teruggegaan en stond Robert weer klaar om me op te halen van het station.

Zondag 26 juli
Wederom moest ik vroeg het bed verlaten. Te vroeg voor het weekend. Maar goed, de kids hadden op school een musical ingestudeerd die ze vanochtend zouden tentoonspreiden in samenwerking met de kerk. Als tijdelijk onderdeel van de familie vond ik dat ik daar wel bij moest zijn. Tom en Nirea waren de hele week al zo enthousiast. Om half tien begon het, maar om tien uur moesten Robert en ik de zaal al weer verlaten omdat Robert weer op reis gaat. Ik zou hem naar het vliegveld brengen. Rond kwart voor elf kwamen we op het vliegveld aan (dit keer zonder problemen gelukkig) en reed ik weer terug naar huis. Eenmaal thuis maakte ik me op voor een sportieve middag. Ik wilde altijd al eens de Iron Horse Trail doen. Dat is een route van San Ramon naar Walnut Creek. Ik ben dus op de Hollandse fiets van Renee gestapt (jaja, een soort Batavus) en reed zo richting Walnut Creek. Het was ondertussen behoorlijk warm, dus dat was puffen en zweten. In drie kwartier reed ik naar Walnut Creek (zo’n 12 mijl dus dat is ongeveer 20 km.) Ik zocht een Starbucks voor een verkoelende frappucino. Bij de Safeway haalde ik weer een voorraadje water voor de terugweg en boy oh boy wat was ik daar blij. De heenweg ging me relatief gemakkelijk af aangezien ik de hele weg te maken had met wind mee en een lichte daling. De terugweg kreeg ik het dus voor mijn kiezen en moest ik iedere tien minuten stoppen om bij te komen. Toen ik in Danville kwam, twijfelde ik even of ik Renee zou bellen om me op te halen. Ik was misselijk, moe en had last van de warmte. Toch heb ik doorgezet en na bloed, zweet en tranen kwam ik eindelijk thuis. Als klapper op de vuurpijl moest ik de berg naar mijn huis trotseren en eerlijk is eerlijk; dit heb ik met de fiets aan de hand gedaan. Na deze sportieve prestatie en zo’n 40 km op de teller ben ik op de bank geploft om bij te komen. Na een verfrissende douche en een lekker etentje was ik opgeknapt. Ik zocht op tijd mijn bed op voor een broodnodige, herstellende nachtrust. :) Hoewel ik tegenwoordig mijn hand niet meer omdraai voor een uurtje in de sportschool, was dit een beetje te veel van het goede.

Dinsdag 28 juli
Na het werk ben ik naar Danville gereden om Ana op te pikken. We reden samen naar Walnut Creek om te eten. Uiteindelijk belandden we (natuurlijk) bij de Chinees. Er is echt voldoende keuze hoor, maar toch draait het iedere keer uit op een Chineesje. Het is vrij goedkoop, gezellig en vooral errug lekker! Na het eten liepen we door Walnut Creek en gingen we op koopjesjacht in H&M, Nordstrom en Urban Outfitters. Ik heb slechts een truitje op de kop getikt, maar ach, ik kan toch niet veel meer kopen aangezien ik over twee maanden al mijn spullen in twee koffers moet zien te krijgen…..

Woensdag 29 juli
Renee ging na het eten de deur uit om wat boodschappen te halen voor het verjaardagsfeestje van Tom en Nirea. Het grote festijn zal zaterdag plaatsvinden. Aangezien we heel wat kids hebben uitgenodigd, wordt het veel werk om alles klaar te maken. Hier is het eigenlijk gewoonte dat ook ouders mee komen naar kinderfeestjes. Extra werk dus. Toen Renee terug kwam, hebben we ons samen gebogen over een nieuw recept voor de cupcakes en icing. De cupcakes van vorige week waren prachtig, maar de kids lieten ze gewoon staan omdat er een vreemd smaakje aan de icing zat. Iets wat ik wel kon beamen. Renee speurde in haar grote receptenboek en kwam op een SUBLIEM recept voor de icing met witte chocolade (Ghirardelli!!!!). We namen al vast proef op de som en dit is echt Magnifieke! Dit worden de beste cupcakes van het land!

Donderdag 30 juli
Vandaag hebben de kids voor de allerlaatste keer zwemles. Zeer prettig vind ik dat. Het was iedere middag zo’n gesleep en gedoe om Tom en Nirea in het harnas te hijsen en in te smeren met sunblock om ze vervolgens met zeep in hun ogen, jammerend van een te hete of te koude douche bij het zwembad weer schoon te krijgen. Morgenavond rijd ik naar Berkeley voor een etentje en een drankje met Rik, Giel en kornuiten.

Weer een week voorbij gevlogen. Waar blijft de tijd? Stukje bij beetje begin ik af te tellen. Het geeft me een dubbel gevoel. Aan de ene kant kijk ik er naar uit om iedereen weer te zien en mis ik de gezelligheid van vrienden en familie. Het samenzijn, stappen, op de fiets stappen om een boodschap te halen, de Albert Heijn, de Katja snoepjes, het dagelijks leven, ik kan niet wachten. Toch begint er steeds meer een gevoel te knagen dat zegt dat ik het ook lastig zal vinden om hier weg te gaan; de vrijheid, het ongecompliceerde, het grenzeloze, het klimaat, de (soms wat simpele, maar o zo vriendelijke) Amerikanen, Starbucks, San Francisco… Noem het maar op. Gelukkig heb ik nog even te gaan. Ik ga nog volop genieten. In Nederland zal ik weer een nieuwe uitdaging opzoeken en hoop ik van mijn levensstijl hier, toch wat vast te houden. De tijd zal het allemaal leren. Tot volgende week!
Liefs Janneke