Seattle

Lieve allemaal,

Dit weekend was ik in Seattle te vinden. Op zich een gezellige stad, maar geen aanrader. Seattle is een stad zoals zo velen en kent weinig hoogtepunten. Misschien ben ik ondertussen wat verwend en ben ik niet meer zo snel onder de indruk. Toch denk ik dat deze stad niet veel te bieden heeft voor een toerist. Desalniettemin kijk ik terug op een leuk weekend. Helaas was het einde DRAMATISCH. Het serieuze leven gaat ook door. Inmiddels heb ik mijn studie afgerond en is het schooljaar van Tom en Nirea. Kortom, er is weer een hoop te doen in mijn leven als au pair.

Foto’s van deze week;
http://picasaweb.google.nl/jansje88/JuniWeek1Seattle#


Vrijdag 5 juni
Om half vijf werd ik door Robert afgezet op San Francisco Airport voor mijn tripje naar Seattle. Al gauw kwam Rik er ook aanlopen en niet veel later Mandy en Martha ook. Onze vlucht vertrok keurig op tijd. We vlogen met Virgin America, mijn favoriete maatschappij vanwege de hysterisch touchscreen- spelletjes en entertainment aan boord. De reis verliep voorspoedig. Om half tien landden we zoals gepland in Seattle. Ik had van tevoren opgezocht hoe we met het openbaar vervoer naar het hotel moesten en na een half uur kwam de betreffende bus aanrijden. Tijdens het busritje viel me vooral op hoe groen de omgeving is. Seattle is drie kwart van het jaar bewolkt en is een regenachtige stad (een beetje zoals Nederland dus) De vegetatie deed me dan ook erg denken aan Nederland. In California is alles inmiddels dor en bruin geworden, dit is dus even een ander aanzicht! Na een hectische busrit (lees niemand in de bus wist de weg en het was bomvol!) kwamen we op de plaats van bestemming. Een vriendelijke jongeman wees ons de weg naar het hotel en zo kwamen we aan op plaats van bestemming. Weer gelukt! Voor een vreemde stad draaien we onze hand niet meer om. We dumpten snel onze spullen op onze hotelkamer en gingen op pad om ergens nog een gezellige bar te vinden. Helaas bleek dat een lastige opgave en belandden we uiteindelijk bij de 7/11 waar we maar een fles wijn haalden voor op de hotelkamer. Na een borreltje, wat bijgekletst te hebben en de nodige letters te hebben gelezen ging ik lekker slapen.

Zaterdag 6 juni
Om acht uur ging het wekkertje weer. Na een half uur stonden we allemaal keurig bij het ontbijtbuffet. Mijn ontbijtje was spectaculair! Twee gekookte (koude) eieren en een sinaasappel. Ach, mijn maag was weer even gevuld. Om negen uur liepen we naar de Space Needle. Dat was een van de opstappunten voor de hop on hop off tour. We stapten als echte toeristen op de bus; camera’s in de aanslag en een goed humeur. Onze eerste stop was SPECTACULAIR (niet dus) we stopten bij een pier. Daar vlak bij, was een park met moderne kunstwerken. Moderne kunst vind ik vaak curieus, maar dit sloeg alles. Een betonnen bank met een ijzeren tuinstoel…. KUNST? Mmmmm. Nou ja, we konden het wel waarderen en probeerden de diepere betekenis er achter te vinden (die hebben we tot op de dag van vandaag nog steeds niet gevonden). Na het bezoekje aan het park, stapten we weer op de bus en gingen we naar de volgende stop; een idyllisch klein pleintje met wat grappige kunstwerken. We liepen wat rond maar wederom niet echt bijzonder. Zo zouden de andere stops er ook uit komen te zien. Een van de stops was de ‘Farmers Market’; een overdekte markt met enorm veel verschillende groenten, fruit, bloemen en vis. Deze markt staat vooral bekend om zijn ‘vliegende vissen’. De marktmannen gooien vissen naar elkaar wanneer een klant iets besteld. Grappig om te zien. We vonden een gezellig restaurantje en gingen daar lunchen. Na de lunch liepen we nog even over de markt en liepen we uiteindelijk naar de aller aller aller aller eerste(!!!) Starbucks. Hier is het allemaal begonnen. Het eerste Starbucks winkeltje is nog in originele staat. Seattle staat bekend als DE koffiestad. Starbucks en ‘Seattle’s Best’ komen hier vandaan (misschien daarom de titel ‘Sleepless in Seattle?) Uiteraard bestelden we een lekker bakkie koffie en liepen we nog wat rond. Na een tijdje reden we met de bus door naar de Space Needle. Hier was ook het ‘Music Experience Museum’. We hadden goede verhalen gehoord over dit museum en besloten dus om naar binnen te gaan. Toen we in het gedeelte kwamen waar we zelf opnames konden laten maken van onze zang- en muzikale talenten, kwam de ware muzikant in een ieder van ons naar boven. We jengelden ‘Kedekedeng’,’ Het is een Nacht’, ‘Heb je even voor mij’ en nog wat bekende Nederlandse deunen. Op mijn Picasa staan een paar filmpjes waar je kunt genieten van ons talent. Vervolgens kwamen we terecht bij een tentoonstelling over ‘The Muppets’ en maakten we met handpoppen onze eigen show. Ook dit is te bewonderen op mijn Picasa.
Na ons muzikale avontuur, gingen we terug naar de hotelkamer om ons even op te frissen en ons klaar te maken voor een gezellig etentje. We kwamen bij een Italiaans restaurant terecht waar we lekker hebben gegeten. We eindigden de dag weer met een goed gesprek en een flesje wijn op de hotelkamer.

Zondag 7 juni
Een nieuwe dag in Seattle. Voor mijn gevoel hadden we het al wel gezien. De stad is wel gezellig, maar heeft niet echt toeristische attracties en hoogtepunten behalve de markt, Space Needle en de eerste Starbucks. We besloten uit te stappen in het ‘shop gedeelte’ om daar nog wat rond te neuzen. Natuurlijk is het hier hetzelfde als in iedere stad; Macy’s Nordstrom, H&M enz. Toch leuk om te shoppen. Rik en Mandy wilden graag nog een underground tour doen. Deze tour leidt je onder de stad door. Martha en ik gaven er niet zoveel om dus gingen we ’s middags ons eigen weg. Rik en Mandy gingen de tour doen en Martha en ik gingen nog even naar de markt. Daar hebben we lekker rondgewandeld in de buurt en verse garnaaltjes gehaald op de markt. Het zonnetje begon eindelijk te schijnen en dus belandden we ergens op een stoeprand genietend van de drukte, de mensen en alles om ons heen. Om vijf uur hadden we weer met Rik en Mandy afgesproken bij de Space Needle en haalden we onze koffers op bij het hotel. We zouden om half zes opgehaald worden door een shuttlebusje. Half zes werd zes uur en zes uur werd half zeven, nog steeds geen busje. Onze vlucht vanaf het vliegveld zou om half acht al vertrekken. Ik begon al wat zenuwachtig te raken. We besloten om een gewone taxi te bestellen en die kwam vijf minuten later gelukkig aanrijden. Met nog minder dan een uur op de teller, maakten we onze slecht sprekende, ietwat zielige taxichauffeur duidelijk dat we het vliegtuig moesten halen. Toen we vlak bij het vliegveld waren werd onze arme chauffeur aangehouden door een niet al te vriendelijke politie agent. Deze agent vond het kennelijk leuk om slecht Engels sprekende, hardwerkende taxichauffeurs af te blaffen en ging behoorlijk te keer om het feit dat de onze vriend een paar mile te hard reed. Gelukkig liep het met een sisser af en mocht de beste man doorrijden met een waarschuwing. Je begrijpt wel dat de zenuwen nu flink opgelopen waren aangezien het klokje doortikte. Het was inmiddels iets na zevenen toen we op het vliegveld aankwamen. We renden naar de check in, die bleek het ook nog eens niet te doen waardoor we vervolgens door liepen naar de balie. Daar vertelde de steward ons doodleuk dat we twee uur vertraging hadden……. WAAAAAAAAT? AAARGGGGGHHHHH. Op ons dooie gemakje liepen we door de security en haalden we wat te eten bij een wokrestaurant. Tot overmaat van ramp bleken er noten in het eten te zitten en werd ik ziek van de noten. Helaas wist ik wat me te wachten stond, want ik heb het eerder meegemaakt. In eerste instantie dacht ik dat het nog mee viel, maar toen we naar het vliegtuig liepen begon mijn hele lijf te protesteren. Buikpijn, maagpijn, een gloeiende huid en overal pijn in mijn spieren. In het vliegtuig werd ik ook nog eens benauwd en moest ik me concentreren om rustig te blijven en niet te gaan hyperventileren. Toen mijn benauwdheid voorbij was, begon de laatste fase; jeuk en opzwellingen in mijn nek. Na alles achter de kiezen te hebben gehad, viel ik eindelijk in slaap. Dit waren letterlijk en figuurlijk de meest benauwde momentjes in de Verenigde Staten tot nu toe.
Om half twaalf landden we en stond Robert op me te wachten. Een zeer welkome verassing! Ik zou namelijk met de Bart naar Walnut Creek rijden, maar in verband met de vertraging was hij helemaal naar San Francisco gereden om me op te halen!
Die nacht deed ik geen oog dicht, ik had nog steeds het gevoel alsof er een baksteen op mijn maag lag en dat ik onder een trein had gelegen.

Maandag 8 juni
Vandaag is de laatste ‘normale’ schooldag voor Tom en Nirea. Morgen hebben ze hun graduation en dan hebben ze een paar dagen vrij. Daarna begint ‘summer camp’. De kinderen gaan dan gewoon ’s ochtends naar school, maar er worden allerlei speelse activiteiten georganiseerd. Geen lessen meer, alleen maar leuke dingen. Veel kinderen gaan naar Summer School of Summer Camp in de zomermaanden. Ik voelde me nog niet helemaal topfit vandaag. Ik had nog wat last van de noten van gisteravond. Mijn lijf heeft blijkbaar een flinke oplawaai gekregen. Mijn spieren deden pijn en ik had de hele dag het gevoel alsof er een baksteen op mijn maag lag.
Mijn online studie is vandaag ook afgerond. Binnenkort hoop ik mijn diploma van de UCLA per post te ontvangen. Al mijn essays zijn goed gekeurd en dus ben ik klaar. Heerlijk!

Dinsdag 9 juni
Vandaag hadden Tom en Nirea graduation van hun school. De vorige au pair Susanne was op vakantie in de buurt en kwam voor de gelegenheid ook naar het schooltje. Ceremonieel wordt er bij de Amerikaanse kinderen met de paplepel ingegoten. Tom en Nirea kennen inmiddels al drie ‘pledges’; odes. Een voor de Amerikaanse vlag, eén voor de bijbel en eén voor het Christelijk geloof. Voordat de ceremonie begon, werden alle drie de pledges met het hand op het hart(!) opgerateld door de kinderen. Dit werd vervolgd door ingestudeerde liedjes en een dia voorstelling met alle foto’s van het afgelopen jaar. Daarna kwam het officiële gedeelte. De kinderen kregen hun hoedjes op en konden een voor een hun diploma ophalen bij hun juf. Hoewel ik de ceremonie aandoenlijk vond, vond ik het ook wel over the top om dit hele gebeuren graduation te noemen. Kom op, we hebben het over de kleuterschool……
Na het spektakel gingen Robert, Renee, Tom, Nirea, Susanne en ik naar een restaurant in de buurt om te lunchen. Het was leuk om weer even met Susanne te kletsen. Zij was er immers tijdens mijn eerste week in de Verenigde Staten. Robert en Renee moesten iets eerder weg dus ik bleef met de kids en Susanne nog even in het restaurant. Na een uurtje was het tijd om te gaan en moest Susanne weer afscheid nemen van de kids. Lastig, maar nu weten Tom en Nirea ook dat het afscheid van een au pair dus niet definitief hoeft te zijn. Een bijzondere dag voor de kids.

Woensdag 10 juni
Tom en Nirea hebben de rest van de week vrij. Dat betekend voor mij vandaag een lange dag voor de boeg. ’s Ochtends heb ik wat aangerommeld met de kids. We hebben koekjes gebakken, boekjes gelezen, getekend en in de tuin gespeeld. Na de lunch gingen we naar een grote speeltuin in Danville. Wat een leuke speeltuin. De tijd vloog en toen ik op mijn klok keek, bleek dat we er al twee en een half uur waren. De middag liep dus al ten einde. ’s Avonds heb ik weer opgepast. Robert en Renee gingen op pad en ik heb de kinderen op bed gelegd.

Donderdag 11 juni
Weer een vrije dag voor de kinderen. Afhankelijk van het weer ga ik vandaag lekker picknicken en misschien Mount Diablo oprijden. De vorige keer durfde ik niet helemaal naar boven te rijden omdat het zo smal en kronkelig was. In de tussentijd ben ik ook naar Yosemite gereden en moet dit dus een eitje zijn. Vanavond natuurlijk weer een Chineesje met Martha. Hierna nog maar twee keer……

Tja en dan zit de week er al weer op. Aankomen weekend ga ik met Mandy en Martha naar Sonoma. De hostparents van Mandy hebben daar een tweede huisje en daar mogen we gebruik van maken. Dit is het laatste weekend samen met Martha. Daar moet ik nog maar niet te veel aan denken. Inmiddels hebben we al zo veel lief en leed gedeeld dat het wel heel stilletjes gaat worden zonder haar. Gelukkig heb ik Mandy nog! Volgende week horen jullie dus over ons meidenweekend in Sonoma. Ik wens jullie allemaal een hele goede week!
Liefs Janneke