Mei, week 5

Lieve allemaal,

Afgelopen weekend heb ik weer een nieuw stukje van de stad ontdekt. Het is echt zonde dat we daar nog niet eerder zijn geweest. Jullie kunnen deze week even sfeer proeven van de wijk Castro in San Francisco.
Afgelopen week heb ik mijn eerste; WaarBenJijNu album besteld. Het album wordt ingebonden en alle verhalen, foto’s en reacties komen er in te staan. Er passen maar 100 bladzijden in het album. Ik zal er dit jaar waarschijnlijk dus wel drie af moeten laten drukken. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat, het album zal binnenkort bij mijn ouders afgeleverd worden. Ik moet dus nog wel even wachten.
Foto’s van deze week http://picasaweb.google.nl/jansje88/MeiWeek5CastroCivic#

Vrijdag 29 mei
Het is alweer vrijdag en vanavond staat er niets op de planning! Ik zou met Ana afspreken maar uiteindelijk liep dat allemaal een beetje anders. Een heerlijk avondje niksen dus, ook wel eens lekker hoor. Na het eten ben ik even naar de Starbucks gegaan om met een boek en een kop thee de laatste zonnestraaltjes mee te pakken. Na anderhalf uur reed ik weer naar huis en heb ik met Robert en Renee nog wat tv gekeken. Ik ben weer op de hoogte van alle Nederlandse entertainment. ‘Wie is de Chef’, ‘Herrie aan de Horizon’ en ‘RTL nieuws’ zijn regelmatig terugkerende items. Een prima avond zo!

Zaterdag 30 mei
Wat een dag! Een heerlijke San Francisco dag. Na acht maanden had ik het idee dat ik het grootste gedeelte van de stad nu wel kende maar niets was minder waar. Martha heeft nog maar een paar weekenden in San Francisco voordat ze vertrekt en wilde nog wat dingen zien in de stad waar we eigenlijk nooit komen. Zo begon ons avontuur in Civic Center. Ik was hier al wel eens geweest met mijn ouders en een aantal keer door dit prachtige stuk gereden, maar had er nooit echt de tijd genomen voor dit stukje stad.. Om een uur hadden Martha en ik met Mandy afgesproken en stipt op tijd kwam Mandy er aanlopen. Civic Center is het ‘stadhuis’ van San Francisco. In de buurt zijn nog meer prachtige gebouwen te vinden zoals musea, theaters en het opera gebouw. Vorige realiseerde ik me al even na het kijken van ‘The Soloist’ dat The States niet alleen het ‘beloofde land’ is, maar ook een hele andere kant heeft. Een kant van armoede, ellende en criminaliteit.. Het aantal daklozen loopt nog steeds op. In Civic Center kon het contrast niet groter zijn. Voor zo’n schitterend gebouw en op zo’n mooi plein lagen tientallen zwervers te slapen in het gras. Om ons heen liepen de zwervers met de welbekende boodschappenwagens om hun hele hebbe en houwen mee te sjouwen. San Francisco is de verblijfplaats van enorm veel daklozen door haar milde klimaat. Onderhand ben ik wel gewend aan het ‘boodschappenwagentjes fenomeen’ en bedelende mensen. Op iedere hoek van de straat zitten ze en het gebeurt dan ook meer dan eens dat je een zwerver in de prullenbak ziet vissen. Civic Center ligt tegen de Tender Loin. Dit is volgens zeggen DE beruchte wijk van San Francisco. Niets is minder waar. We belanden in een Starbucks en ik heb mijn ogen uitgekeken. Wat een mensen, wat een ellende. Bedelende mensen, ‘In- prullenbak- graaiende- mensen, ‘in- zich- zelf- prevelende mensen’ ‘een- probleempje- in- de bovenkamer- mensen’ en mensen die uit ellende de fles grijpen. Het liep allemaal voorbij. Als druppel op de gloeiende plaat heb ik mijn (glutenvrije) cakeje, (yes ze hebben het eindelijk bij de Starbucks) afgestaan aan een landloper die een poging deed tot krantjes verkopen.

Nog ietwat onder de indruk gingen Mandy, Martha en ik naar Castro. Weer een deel van de stad dat nog geheel onbekend is voor ons. Castro is DE wijk waar homo’s wonen. Eenmaal in Castro aangekomen, belandden we wederom in een geheel andere wereld. Een wereld van vrijheid, blijheid, liberalen, huppelende mannen op een roze wolk (vreemd genoeg weinig vrouwen), punkers, stelletjes mannen met honden (de hond dient als mode accessoire) en breed lachende mensen. Het leek wel of deze wijk geluk uitstraalde! Iedereen was vrolijk en blij en niemand keek op of om van een extravagant type of een enkele travesties. Alles is gedogen en iedereen accepteerd elkaar. Martha, Mandy en ik voelden de ‘flow’ van Castro en keken onze ogen uit toen we door een drukke winkelstraat liepen. Wat een mensen, gek genoeg vond ik iedere ‘vreemde vogel’ nu ineens een schitterend mens, een individu. We besloten meteen; hier gaan we morgen weer naar toe. We liepen nog even wat rond en liepen vervolgens naar het trammetje om weer naar Westfield te gaan. Mandy moest ’s avonds werken dus Martha en ik gingen samen naar Piedmont om weer een hapje te eten in het restaurant met de glutenvrije pizza’s en bier. Na het eten gingen we naar Martha’s huis en keken we nog wat uitzendingen op de laptop. Zo keken we naar ‘Hello Goodbye’ waarop spontaan de tranen over mijn wangen biggelden. Zo herkenbaar! Om weer wat op te vrolijken zette Martha nog Geer en Goor aan en dat werkte! Met een goed gevoel viel ik in slaap.

Zondag 31 mei
Martha en ik liepen rond 11 uur de deur uit in Piedmont. Ik had niet zo goed geslapen dus liep nog een beetje te slaapwandelen. We hadden bedacht dat het misschien wel makkelijk was om met de auto naar San Francisco te gaan. Martha kon haar auto meenemen en onze beredenering was eigenlijk heel logisch. In Castro zouden we makkelijk gratis kunnen parkeren. We konden daar de auto laten staan. Om 1 uur hadden we met Mandy in Castro afgesproken. Helaas verliep onze communicatie wat stroef en waren we Mandy kwijt. Na een heeeeeeleboel gedoe, vonden we Mandy eindelijk en konden we onze auto parkeren in Castro. We hebben heerlijk geluncht tussen alle ‘bijzondere mensen’. Overal om ons heen zaten stelletjes mannen. Na de lunch besloten we toch maar weer naar het oude vertrouwde Westfield en Union Square te gaan. Mandy en Martha hadden een shop missie en ik volgde. Mission Completed, dus het was tijd voor een Starbucks op Union Square. We zaten heerlijk in het zonnetje. Lekker kletsen, mensen kijken, snode plannen beramen (he Mandy &Martha? Ben benieuwd of onze reisgenoot voor de gek gehouden kan worden…..) en plannen smeden voor ons aankomend weekend in Seattle.
Na nog een verlengde shopsessie, gingen we naar een Grand Cafe dat ik vorige week per toeval met Lotte heb ontdekt. We dronken nog wat en toen was het tijd om naar huis te gaan. Ik reed met Martha mee naar haar huis waar mijn auto stond. Om een uur of negen was ik thuis.

Maandag 1 juni
Tom en Nirea sliepen zowaar door tot half 8. Dat betekende voor mij dus een relaxed begin van de dag. Toen Tom en Nirea naar school waren ben ik voor het eerst sinds 4(!) weken weer naar de sportschool geweest. Pfffff, dat was wel weer even afzien. Eigenlijk had ik niet zoveel zin, maar ik probeer de draad weer op te pakken. Gelukkig waren Ana en Julia er ook. Dat maakte het al een stuk gezelliger! De rest van de dag vloog om.

Dinsdag 2 juni
Voor de verandering zijn Martha en ik vanavond even naar de Chinees geweest (op verzoek hebben we een paar kiekjes geschoten, deze zijn te vinden op mijn Picasa). Martha moet donderdagavond werken en een weekje zonder Chinees is onoverkoombaar aangezien we na deze week nog maar drie keer kunnen. Martha vertrekt al heel snel (veel te snel) naar Boston met haar hostfamily en rond daar ook haar jaar af. Nog maar even genieten van ons wekelijks uitje. Op dinsdag staat er duidelijk een andere kok in de keuken omdat het niet zoals ‘vanouds’ smaakte. Na het eten haalden we nog een Starbucks en hebben we nog lekker buiten gezeten. Toen ik thuis was, heb ik nog even aan mijn studie gezeten. Deze rond ik volgende week al af! Nog even de vaart er in dus.

Donderdag 4 juni
Vandaag staat de ‘dress rehearsal’ van Nirea op het programma. Aanstaande zaterdag heeft ze haar uitvoering van ballet, en vandaag is de generale repetitie. Nirea zal moeten voldoen aan de strikte eisen die zijn gesteld. Haar haar, make up en pakje moeten er tiptop uitzien. Ik moest even achter mijn oren krabben toen ik alle eisen las. Is dat nu de discipline van ballet of is dit de Amerikaanse showbizz en prestatiedrang die om het hoekje komt kijken. Desalniettemin ga ik mijn best doen om Nirea om te toveren in een professionele ballerina. Foto’s volgen volgende week. Vanavond heb ik met Natalie afgesproken om wat te drinken. Ik heb haar al een tijd niet meer gezien, dus we zullen de tijd vast wel vol krijgen. Daarnaast probeer ik vandaag mijn koffer alvast in te pakken voor mijn weekend naar Seattle. Morgenavond vlieg ik om 6 uur richting Seattle met Mandy, Martha en Rik. Om eerlijk te zijn, heb ik me nog niet echt verdiept in deze stad. Dat is dus nog een verassing.

Volgende week horen jullie uiteraard hoe mijn weekend in Seattle was en of deze stad een aanrader is. Na Seattle is het voorlopig uit met de pret. Geen ‘verre afstand’ tripjes meer op de planning. Er moet ook wat geld gespaard worden voor mijn travel month. Ik wil dan een weekje naar Hawaii en de steden Washington, Boston, Philadelphia en New York bezoeken. De komende tijd zal ik dus wat meer op mijn centen moeten letten. Bedankt allemaal voor de gezellige mailtjes, krabbels, post en reacties deze week! Het is iedere keer heerlijk om te lezen hoe het met iedereen in Nederland gaat. Vergeet ook dit keer geen reactie te plaatsen!

Liefs Janneke