Yosemite, vakantie en bezoek uit Nederland!

Lieve allemaal,

Vandaag even een ‘vroege’ blog. Het is nog woensdagavond en de meesten van jullie zullen al weer op pad zijn. De afgelopen week was weer behoorlijk turbulent. Kamperen tussen de beren, zinderende hitte, irritante muggen(beten) en als klap op de vuurpijl bezoek uit Nederland! De afgelopen weken zijn een soort stroomversnelling. Steeds maar op pad en gezellige drukte. De kilometerteller van ‘mijn’ Hondaatje loopt behoorlijk op. Dat gaat gepaard met flink wat uurtjes in de file maar daarentegen ook toegang tot prachtige delen van de Bay Area. Enjoy!

Foto’s van Yosemite:
http://picasaweb.google.nl/jansje88/MeiWeek3Yosemite#

Vrijdag 15 mei
Om twee uur stond ik bij Martha op de stoep. Met een auto volgeladen gingen we op pad naar Yosemite om te kamperen. Men had voorspeld dat het erg koud kon zijn, dus we hadden ons goed voorbereid. Dekbedden, slaapzakken, warme truien, geitenwollen sokken. De traditionele wc rol, zaklampen en een goed gevulde boodschappentas mochten niet ontbreken. Wij waren klaar voor een weekend back to basic. Martha had een camping geboekt. Toen we het adres in de GPS invoerden, gaf het apparaat aan dat we nog zo’n zeven uur voor de boeg hadden om op de plaats van bestemming te komen. Wij hadden een rit van vier uur in ons hoofd, zo had het medium internet ons verteld. Na een rit door de bergen, kwamen we rond een uur of vijf al dicht bij de entrance van Yosemite. We besloten toch maar een andere camping te zoeken die wat meet ‘op onze route’ lag. De andere camping lag immers helemaal aan de andere kant van het park, en dat is GROOT!
Al gauw kwamen we een camping tegen waar voldoende plaats was (de camping was nagenoeg leeg). Lieve mensen, verwacht nu niet dat we op een vijf sterren camping zoals we in Frankrijk of Italië gewend zijn. Nee, dit was een camping zonder elektriciteit en zonder receptie. We moesten geld in een envelop stoppen en in de daarvoor bestemde brievenbus deponeren en dan mochten we een plaats zoeken. We voldeden netjes aan deze plicht en al snel hadden we een plekje gevonden. Als doorgewinterde kampeerders, toverden we in mum van tijd een prachtige tent in elkaar en hadden we zelfs een comfortabel bedje. Het luchtbed moest weliswaar op de ouderwetse manier opgeblazen worden. Geen voetpomp maar echt blazen…. Pfffff.
We waren voorbereid op bittere kou en zware ontberingen, maar niet…. op zinderende hitte en een muggenplaag. We hadden niet gedacht dat het ZO warm was en dat er ZO veel muggen waren. Na tien minuten zat ik onder de muggenbulten en was ik blij dat de tent stond na het ploeteren in de (nog steeds) brandende zon. Ik weet niet waar iedereen het vandaan haalt dat kamperen in mei ijskoud moet zijn, niets is minder waar. Na een tijdje stond ons mobiele huisje te pronken en konden we naar de plaatselijke supermarkt om wat lekkers te halen voor op de barbecue (die stond dan weer wel op deze camping) Rond een uur of acht ging de barbecue aan en stond ik lekker te hannesen met het vlees. Al gauw werd het donker. En als ik zeg donker….. Aardedonker! Natuurlijk was er geen licht op de camping en moesten we het doen met het licht van de laatste smeulende kooltjes en een zaklamp. Na een tijdje hoorden we een luid gegrom waarop Martha met een benauwd en bibberend stemmetje zei; ‘Janneke, hoorde jij dat ook?’ Ik kan jullie vertellen, in het donker buiten zitten in de veronderstelling dat er een beer of een bergleeuw in de buurt zit, is geen pretje. We zijn dus snel onze tent ingegaan en hebben onze oogjes dichtgedaan.

Zaterdag 16 mei
Toen we ’s ochtend vroeg wakker werden, stond alles gelukkig nog op z’n plek en was er geen spoor te bekennen van beren of bergleeuwen. We maakten ons klaar voor het laatste stukje naar Yosemite. Na een half uur rijden kwamen we bij de ingang. We wilden naar Yosemite Valley. De weg daar naartoe was prachtig! Overal bergen, bomen, rotsen en schitterende watervallen. Dit is niet uit te leggen, je moet het zelf gezien hebben. De kracht van de natuur is ongelooflijk; het donderende geluid van de watervallen, de groene bomen, de immens grote rotsen en bergen. Schitterend. We hebben de auto geparkeerd bij het visitor centre en daarvandaan konden we met een shuttle bus naar verschillende punten. We gingen een hike doen naar een van de watervallen. Het was schitterend, maar oh oh, wat was het heet; rond de 40 graden! Toen we bij de waterval aankwamen, was dat behoorlijk verfrissend. Hoewel de waterval nog vrij ver weg was, werd je nat ‘geregend’ door het vallende water. Na deze wandeling gingen we bij een aantal andere punten nog een hike doen. De laatste hike die we gingen doen was naar ‘Mirror Lake’. Zwetend en puffend kwamen we daar aan en tot onze grote frustratie waren daar mensen aan het ZWEMMEN. Wat wilde ik graag een duik nemen. Rond vier uur reden we weer terug naar de camping. We haalden weer wat boodschappen voor ons avondmaaltje en namen allebei een ‘verfrissende’ douche in de alles behalve luxe douchehokjes. Martha ontfermde zich vanavond over de barbecue en we toverden toch weer een koningsmaal op tafel. Met een flesje rosé erbij leek het alsof ik in een sterrenrestaurant zat (als je muggen even wegdenkt) Al met al hadden we ontzettend veel lol. Het is toch heel bijzonder dat we dit hebben kunnen zien, en ik kan best een weekendje zonder alle luxe. Dit is al een hele ervaring op zichzelf.

Zondag 17 mei
Redelijk op tijd werden we weer wakker. We moesten het boeltje weer inpakken. Opbouwen is vaak makkelijker dan afbreken. Hebben jullie ook altijd last van die ellendige slaapzakken die niet meer terug in de daarvoor bestemde zak passen? Frustrerend is dat; hij moet er toch echt inpassen……. Uiteindelijk verliep alles gesmeerd en waren we klaar om te vertrekken. We hadden besloten om niet weer naar Yosemite te gaan. Ik wilde wel graag naar de sequoia bomen, maar dat was nog heel ver rijden. We gingen dus lekker naar huis. Om een uur ’s middags kwamen we in San Ramon aan. Ook hier was het heel warm. We hebben een paar uurtjes aan het zwembad gelegen en wat spulletjes opgeruimd. Aan het eind van de middag gingen we naar Walnut Creek voor toch maar een Chineesje. Martha had twee maanden geleden een zonnebril bij de Macy’s gekocht. Het glas was vandaag gebarsten dus ze wilde nog even langs de Macy’s om te kijken wat ze er mee zouden doen. Martha mocht gewoon een nieuwe zonnebril uitzoeken! Zonder enige moeite en zonder een bonnetje of een bewijs dat ze de bril daar had gekocht! Ongelooflijk. Hieruit blijkt maar weer dat de mens hier in Amerika op zijn wenken wordt bediend; je winkelwagentje wordt voor je naar de auto gereden, je boodschappen ingepakt, alles kan geruild worden en service gaat boven alles. Met een nieuwe zonnebril liepen we naar de Chinees om ons prachtige weekend af te sluiten. Wat heb ik genoten van Yosemite, de rit door de bergen, de muziek in de auto, de gesprekken en ja, zelfs de zinderende hitte en het kamperen. Wat een contrast! Vorige week de drukke stad Chicago, en nu het overweldigende natuurschoon.

Maandag 18 mei
Als een kip zonder kop ben ik ’s middags naar San Francisco Airport gereden om Lotte op te halen. Ze zou om half drie landen. Ik was om kwart voor twee al op het vliegveld. Omdat ik met mijn hoofd heeeeeel ergens anders zat, parkeerde ik de auto bij hourly parking for domestic flights. Dat betekende dus dat ik nog een heel eind moest lopen naar de internationale terminal. Ik ‘vloog’ over het vliegveld om op tijd bij de goede terminal te komen en racete van de domestic terminal naar de internationale. Uiteraard was ik RUIM op tijd aangezien Lotte nog door de migratie moest en haar koffer op moest halen. Daar stond ik dan te wachten, de tranen stonden in m’n ogen van de zenuwen. Ineens stond ze daar! Ik was zo blij om haar weer te zien, de laatste keer was ik in New York om haar op te zoeken en nu staat ze ineens hier! Heel fijn. Onderweg naar huis zaten was ik veel te druk met kletsen dat ik de afslag miste. Lotte kon meteen kennis maken met de ghetto’s van Oakland. Eenmaal thuis, was het eigenlijk weer heel normaal. We hebben wat gerommeld met de barbecue (ja, ik heb de barbecue herontdekt) en voor het eerst in California heb ik een maïskolf van de bbq gegeten. Na het eten zijn we op de bank geploft om film te kijken. De jetlag begon zijn parten te spelen en dus heb ik de film alleen afgekeken.

Dinsdag 19 mei
We werden rond half tien wakker en hebben lekker in de tuin ontbeten. Het is niet meer zo heet gelukkig. We besloten om naar San Francisco te gaan. Ik hoefde geen tourguide te spelen omdat Lotte al een paar keer in de stad was geweest. Alles kan dan dus ongedwongen en relaxed. We parkeerden de auto op Embarcadero en liepen zo naar Pier 39 waar we even naar de zeeleeuwtjes hebben staan kijken. We liepen door naar Fishermans Wharf waar we een Starbucks haalden en ergens lekker in het zonnetje gingen zitten. Wat een leven! Daarna gingen we met het trammetje naar Westfield om een lekkere salade te eten. Het is zo heerlijk om lekker samen te zijn! Na de lunch liepen we naar Union Square. Onderweg nog even geproefd van het ‘shopwalhalla’. Ik heb alle verleidingen weerstaan. Niets gekocht! Het leven als ‘cityhoppende au pair’ is al duur genoeg. Op Union Square hebben we in het zonnetje gezeten en kregen we te maken met een heuse Nederlandse plaag. Overal om ons heen liepen Nederlandse toeristen. Het reisseizoen is dus blijkbaar weer begonnen. Ik kwam zelfs een stel Nederlanders tegen die ik in Yosemite ook zag. Tja, zo zie je maar, ook California is een dorpie……
Rond een uur of half vijf liepen we terug naar de auto. Natuurlijk belandden we in de file op onze weg naar huis. Om half zeven waren we thuis en hebben we de maiskolven weer op de barbecue gegooid. Na het eten wilden we weer lekker op de bank een film kijken. We besloten een DVD te huren. Voor een prikkie heb ik Slumbdog Millionaire op de kop getikt. Deze DVD werd voor $7 verkocht. Wat een prachtige film!
Het was een heerlijke dag! Heel relaxed, gewoon een San Francisco dag.

Woensdag 20 maart
Weer een heerlijke dag achter de rug! We besloten vanochtend om naar Half Moon Bay te gaan. Het zonnetje scheen weer volop. In ons zomertenue stapten we de auto in en reden we naar Half Moon Bay. We reden door de binnenlanden en kwamen ranches en heuse cowboys tegen. Onderweg stopten we bij een fruitstalletje en haalden we vers fruit. Toen we bij het strand aankwamen, was het behoorlijk mistig en fris. Een ‘vreemd’ verschijnsel aan de kust wat ik niet zo weet te waarderen. Wanneer het in de binnenlanden warm is, is het koud aan de kust. We besloten om door te rijden naar Sausolito. Dat ligt aan de overkant van San Francisco. We reden over de Golden Gate Bridge, wat al een ervaring op zich is. Sausolito is een klein vissersdorpje en doet Mediterraan aan. We hebben aan het water gezeten en genoten van de zon, de mensen, de Bay view, de gesprekken en een kopje koffie. Dit plaatsje is een paradijs op aarde! De rust, de gemoedelijke sfeer, de prachtige bloemen en de ligging aan de kust maakt het tot een droom. Om vier uur reden we weer terug en haalden we nog wat boodschappen. We hebben weer lekker in de tuin gezeten en alweer(!) een kolfje mais op de barbecue gegooid. Na het eten reden we nog even naar de Target om de nodige spullen in te slaan. Kon het maar altijd zo zijn!

Over twee dagen komen Robert en Renee weer thuis. Mijn vakantie is dan nog niet helemaal afgelopen omdat het maandag Memorial Day is. Renee is dan nog vrij. Lotte en ik hebben dus nog een paar prachtige dagen in het vooruitzicht. Dinsdag begin ik weer met werken en komt er weer een beetje rust in de tent. Gek genoeg is dat ook wel weer lekker. Even weer wat tijd om alles op een rijtje te zetten en rust in mijn hoofd te krijgen. De afgelopen weken waren hectisch, Las Vegas, Chicago, Yosemite, bezoek van Lotte en alles daaromheen. Even back to reality. Jullie kunnen dus uitkijken naar een ‘Zen’ verhaal volgende week. Haha.

Liefs Janneke