Chicago

Lieve iedereen,

Ik geniet inmiddels volop van mijn vakantie. Er zit alweer bijna een week op. Wat gaat dat snel, maar wat geniet ik! Ik vul mijn dagen met leuke uitstapjes, zonnen in de tuin, boekje lezen. Gewoonweg genieten. Logischerwijs begin ik een aardig kleurtje te krijgen en lijkt het net alsof ik vakantie vier in een tropisch oord (dat is natuurlijk wel een beetje zo, maar het is vreemd me te beseffen dat dit mijn thuis is) Deze week zat vol met nieuwe dingen en een hele grote verassing! Geniet van mijn zonnige verhaal.

Foto’s van Chicago vind je op; http://picasaweb.google.nl/jannekeannettevandijk/MeiWeek2Chicago#

Donderdag 7 mei
Om twaalf uur haalden Renee en ik de kinderen op van school. Ik had Robert ’s ochtends al op de trein richting San Francisco Airport gezet omdat de auto anders te vol zou zitten. De kinderen hadden er zin in en Robert en Renee waren ook helemaal klaar voor hun reis. Ze gaan twee weken op vakantie naar Nederland om hun familie te bezoeken. Eenmaal in San Francisco hebben we afscheid genomen en daar gingen ze dan. Ik ben snel terug naar huis gereden. Om twee uur was ik thuis en dus kon ik nog volop genieten van de rust, zon en een goed boek. Ik heb de hele middag lekker buiten gezeten in mijn bikini. Rond zes uur vertrok ik naar Walnut Creek voor een ‘Chineesje’, dat gaat gewoon door! Na het eten reed ik achter Martha aan naar Piedmont omdat ik daar zou blijven slapen. We vertrekken morgenochtend vroeg naar Chicago, het is dan handig om dicht bij het vliegveld te zitten. We keken nog even uitzending gemist en gingen op tijd slapen.

Vrijdag 8 mei
’s Ochtends om vijf uur ging de wekker. We sprongen snel ons bed uit en maakten ons klaar voor onze reis. Alles verliep goed en om half 8 vertrokken we met het vliegtuig naar Salt Lake City, daar hadden we een overstap naar Chicago. We vlogen in een mini- mini vliegtuig, echt een zeepkist. Desalniettemin verliep de vlucht goed en was de vlucht zelfs korter omdat we ‘tail wind’ hadden. We landden in Salt Lake City, het was prachtig! In de bergen lag sneeuw en we vlogen over het grote zoute meer. Een schitterend uizicht! Het volgende vliegtuig vertrok een uur later dus we hadden tijd om even de benen te strekken. Ongelooflijk maar waar, ook deze vlucht verliep vlekkeloos en weer hadden we wind mee waardoor we ons maar iets meer dan twee uur in het vliegtuig moesten vermaken. Rond drie uur (het is twee uur later in Chicago dan in California) kwamen we in Chicago aan. Het leek net of ik op Schiphol landde, overal stonden tulpen en de omgeving was zo plat als een dubbeltje.
Met de metro gingen we naar het hotel dat midden in het zakendistrict van de stad ligt. Toen we uit de subway de trap omhoog liepen, hadden we even een ‘wow’ moment. De gebouwen om ons heen waren immens hoog en er hing een bedrijvige, stadse sfeer.
We liepen naar het hotel en daar hebben we even gedoucht en ons even omgekleed (ik ben als een echte Amerikaan het vliegtuig ingestapt met mijn joggingsbroek aan, iets dat ik in Nederland NOOIT zou doen)

We gingen met de bus naar Navy Pier, dat schijnt een gezellig, toeristisch gedeelte van de stad te zijn. We hadden bedacht om daar wat te gaan eten. We hadden een beetje het idee van Pier 39 in San Francisco in ons hoofd. Het viel helaas wat tegen. Veel winkeltjes waren al gesloten en we troffen voornamelijk fast food ketens aan. Hoewel de pier wat tegenviel, konden we wel genieten van het uitzicht van de skyline van Chicago. Aan het eind van de pier vonden we een Italiaans restaurant. De kaart zag er goed uit, dus we besloten hier maar naar binnen te gaan. Bij de bar moest je je bestelling plaatsen en dat werd vervolgens naar je tafel gebracht. Helaas mocht Martha geen rosé bestellen omdat ze haar paspoort niet bij zich had (ik heb mijn Californian rijbewijs, dat is toch wel erg handig) Het eten viel echt tegen. We hadden allebei een salade met zalm en shrimps besteld. De shrimps hadden geen smaak en de zalm was heel droog. Ik ben niet zo’n pietje precies wat eten betreft, maar dit was een smet op de reputatie van de Italiaanse keuken. Het gebeurt zelden dat ik eten laat staan omdat ik het niet lekker vind, dit keer wel. Jammer, geen goede kennismaking met de stad. Na het eten hebben we op de hotel kamer nog even tv gekeken. Ik sliep al heel snel, Martha moest zich dus maar alleen vermaken. Aaaaah.

Zaterdag 9 mei
Vanochtend stonden we op tijd op. Martha had de wekker gezet op haar telefoon, maar was vergeten dan het hier twee uur later is. Zij dacht dat het nog zes uur was, maar ik keek op de wekker en zag dat het inmiddels 8 uur was. Tijd om uit de veren te gaan. We liepen naar de Sears Towers. Dat is een van de opstappunten voor de hop on hop off tour. Aangezien we maar weinig tijd hebben om de stad te zien, leek dit ons een goed idee. Om negen uur begon de tour. We kregen veel informatie over de stad. We zagen het theater district (waar we gratis overheerlijke popcorn konden halen). Er draaiden ’s avonds een aantal shows, maar de tickets waren behoorlijk prijzig. Aangezien ons au pair budget geen goudmijn is, besloten we het maar niet te doen. Ik was onder de indruk van de stad. Chicago is een stad boordevol architectuur en kunst. De wolkenkrabbers hebben allemaal iets bijzonders en zijn heel imposant. Overal stonden tulpen en we kwamen langs prachtige parken die volop in bloei stonden. Een hele bijzondere stad; de drukte van het stadsleven, maar ook straalde de stad rust uit, het contrast tussen oude gebouwen en nieuwe wolkenkrabbers, de prachtige bloemen, op iedere hoek van de straat, de kunstwerkem en het gevoel van ruimte door haar ligging aan Michigan Lake. Ik ging zonder verwachtingen en zonder een beeld te hebben van de stad op pad, misschien vond ik het daarom juist zo bijzonder. De afgelopen maanden heb ik geleerd en ervaren dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen. De bombarie over Hollywood, Las Vegas, L.A. en New York. Doordat je zo veel verwacht van een stad, valt het vaak wat tegen. Natuurlijk waren alle steden en plaatsen die ik inmiddels heb bezocht stuk voor stuk bijzonder en iedere plek had iets speciaals, toch was het vaak minder groots dan ik me had voorgesteld.
San Diego en Chicago zijn allebei steden die geen duidelijk boegbeeld hebben. L.A. heeft Hollywood, Las Vegas heeft de strip, New York is een metropool en heeft talloze toeristische trekpleisters, met dat beeld ga je dan op stap. Juist doordat San Diego en Chicago dit niet hebben, was ik zo onder de indruk van deze steden. Ik hoop dat ik een beetje duidelijk kan maken wat ik bedoel. Met andere woorden, Chicago is een van de mooiste steden die ik in The States heb gezien. De stad staat op zichzelf en heeft geen toeristisch boegbeeld nodig.

Rond een uur of vier, gingen we weer naar het hotel. Ik heb even gedoucht omdat ik het de hele dag heel koud had. Als Californian Girl, raak ik toch wel gewend aan het warme weer. Het is dan even wennen in Chicago (echt Hollands weer)
Rond kwart over vijf pakten we de bus naar de studio’s van de Oprah Winfrey show. Er was niets te beleven, de opnames zijn op vrijdag. We hebben wat foto’s gemaakt en liepen vervolgens naar de Oprah winkel. Helaas, helaas was deze net tien minuten gesloten. Martha baalde behoorlijk, want ze wilde heel graag iets kopen. We besloten maar terug te gaan en een gezellig restaurantje te zoeken. We hebben uitgebreid gegeten in een Italiaans restaurant (we gaven de Italianen in Chicago een tweede kans). We namen een lekker wijntje en namen allebei een voorgerechtje van vis en vervolgen een heerlijk hoofdgerecht. Het mislukte diner van gister werd nu dubbel en dwars goedgemaakt. We zaten een paar uur in het restaurant en dat is heel wat voor Amerikaanse begrippen. Na het eten gingen we weer naar het hotel.

Zondag 10 mei
We stonden weer vroeg op en haalden even een ontbijtje bij de 7/ 11 voor onderweg. We wilden de Sears Towers op, daar heb je een skydeck met een uitzicht over de stad. Helaas konden we daar pas vanaf tien uur op. We hadden deze dag beperkte tijd, dus we besloten eerst maar een boottour te maken over de rivier die door Chicago loopt. Om half tien stonden we in de rij en om tien uur begon de boottocht. De tour werd begeleid door een praatgrage Amerikaanse dame die heeeeeeeeeeeeeeel veel van de architectuur van de gebouwen afwist en ons geen enkel detail wilde besparen. Anderhalf uur lang ratelde ze door zonder ook maar een minuut adempauze te nemen. Na een half uur was ik het eigenlijk wel zat. Ik vind het best leuk om een beetje informatie te krijgen, maar dit…..
Na anderhalf uur was het een verademing om voet aan wal te zetten en even geen getetter in mijn oor te horen. Rust! We gingen met de bus naar de Sears Towers. Dit gebouw heeft 103 verdiepingen. Wij konden tot de 99e verdieping. Het uitzicht was mooi, maar zodra ik boven stond, besloot ik om geen wolkenkrabbers meer op te gaan voor een uitzicht over een stad in The States (ik hoop me aan mijn woord te kunnen houden). Het kost een hoop geld, en het is weeeer een uitzicht over een stad. Misschien klink ik nu wel wat verwend, maar in feite ziet iedere stad er van de boven kant wel hetzelfde uit.

Toen we weer beneden waren, wilde Martha toch nog naar de Oprah winkel. Ik hoefde niet zo nodig dus we hebben elkaar even vrij gelaten. Martha is met de bus naar de winkel gegaan en ik heb de koffers opgehaald uit het hotel en een boek gelezen bij de Starbucks. Rond kwart voor twee was Martha terug, we hadden bij het metro station afgesproken. We stapten op de metro, maar deze bleek niet door te rijden naar O’Hare Airport omdat er werkzaamheden aan het spoor werden verricht. Twee stations later, moesten we dus uit de metro en werden we met een pendelbusje verder gebracht om vervolgens weer ergens op een metro te stappen. Het was inmiddels drie uur en we waren nog steeds niet op het vliegveld, om tien over vier zou het vliegtuig vertrekken. Het begon toch wel een beetje te kriebelen aangezien O’Hare een van de grootste vliegvelden van The States is, maar als doorgewinterde reizigers bleven we kalm en wisten we dat het wel goed zou komen. Vijftig minuten voordat onze vlucht vertrok waren we op O’Hare. We hebben razendsnel de tickets uitgeprint en naar de security gelopen. Het verliep allemaal snel en toen we aankwamen konden we meteen instappen. Pfiewwwww…..

Toen we in Salt Lake City aankwamen, zette ik mijn telefoon even aan. Ik had een sms van mijn lieve vriendin Lotte gekregen; of ik volgende week wat te doen had en of we in New York af zouden spreken? Vervolgens kreeg ik een sms; weet je Jans, nog beter ik kom gewoon naar jou toe! Wat een verassing. Zomaar uit het niets bedacht Lotte om naar me toe te komen. Toen ik later die avond weer veilig en wel in San Ramon aankwam heb ik haar meteen gebeld. Ik kon wel een vreugdedansje doen en dansen en zingen! Bezoek van Lotte!

Maandag 11 mei
Vanochtend heb ik een hele uitgebreide belronde gedaan; een half uur met Thomas, een half uur met mijn moeder, vervolgens een uur met Margriet en Frank zitten kletsen, daarna nog met Marlis en vervolgens weer met Lotte….. Pffffff. Erg gezellig allemaal. Lotte heeft geboekt en komt volgende week maandag, ze blijft een week. Ik heb dan nog vrij, dus dat wordt een groot feest! De rest van de dag heb ik in de tuin gezeten met een boekje, ‘Mijn tent is top’ gekeken. Ik liep nog wat afleveringen achter en aangezien Amersfoort in de finale staat, wil ik dat toch wel graag zien.

Dinsdag 12 mei
Om tien uur stond ik bij Rik voor de deur. Samen met Bas (een vriend van Rik) zou ik een stuk van Highway 1 afrijden. We reden langs de kust naar Monterey. Daar hebben we in een gezellig restaurantje aan de kust geluncht. We besloten nog door te rijden om de ’17 mile drive’ te doen. Dit schijnt een hele mooie tocht langs de kust te zijn en niets was minder waar. We reden langs mooie uitzichtpunten. We stopten bij een aantal punten om wat foto’s te schieten (ik had mijn camera niet mee, dus moet ik jullie helaas teleurstellen, geen foto’s van Hwy1 deze week) Inmiddels was het half vijf en besloten we terug te rijden. Op de kaart lijkt het een klein stukje, maar het is een behoorlijk eind. We moesten nog meer dan twee uur rijden om in San Ramon te komen. Bij mij thuis hebben we de barbecue aangedaan en gezellig buiten gegeten.

Woensdag 13 mei
Vandaag weer een ‘lang leve de vakantie dag’! Ik heb lekker in de tuin gezeten om mijn bruine tint te onderhouden :). Mijn boek ‘Angels and Demons’ (Bernini Mysterie) begint aardig op te schieten. Vanaf vrijdag draait de film in de bioscoop en voordat ik de film ga zien wil ik het boek wel uithebben. Ik heb het boek al een keer in het Nederlands gelezen, maar in het Engels is hij nog beter! Ik heb wat opdrachten gedaan voor mijn studie en wat in het huis gerommeld. Hoewel zo’n dag geen nuttige invulling heeft, vliegt de dag om. ’s Avonds heb ik de finale van ‘Mijn tent is top’ gekeken, en……… Amersfoort heeft gewonnen. Zodra ik weer voet op Nederlandse bodem zet, moet ik eens een kijkje nemen in deze toptent. Sympathisanten?

Donderdag 14 mei
Vanmiddag komt Martha, ze is vroeg klaar met werken en komt even meedelen in mijn vakantievreugde. We gaan wat boodschappen halen voor ons weekend naar Yosemite. We gaan echt ‘Back to Basic’ en kamperen tussen de beren. We gaan de spullen die we nodig hebben voor het weekend even uitzoeken en we slaan dit keer de Chinees een keer over. Dit keer gaan we genieten van onze eigen kookkunsten. Wellicht weer barbecueën? Martha blijft vanavond ook logeren, ze hoeft morgen pas om tien uur te beginnen met werken. Het wordt dus een gezellig avondje!

Mijn eerste vakantieweek zit er al op. Wat gaat dat snel! Maandag komt Lotte, ik kan niet wachten. Ik heb al leuke uitstapjes bedacht, dat wordt gezellig! Morgenmiddag vertrek ik met Martha naar Yosemite; een natuurpark waar de welbekende sequoia bomen staan. Mandy heeft er de afgelopen dagen gekampeerd met haar hostfamily en vertelde al dat het er prachtig is! Volgende week horen jullie of ik het weekend Yosemite zonder kleerscheuren heb doorstaan (er lopen veel beren die errug benieuwd zijn naar de kamperende toeristen) Wel spannend, Mandy vertelde al dat ze echt dichtbij komen. Ik moet zeggen dat ik dat wel een griezelig idee vind, beren zien er lief uit, maar je kan er beter geen ruzie mee krijgen. Ik wens jullie weer een fijne week. De foto’s van Chicago zijn de moeite waard om te bekijken! Vooral die van de ‘glazen boon’ in het Millenium Park! Enjoy! Houden jullie mij ook op de hoogte? Tot volgende week!

Liefs Janneke