Viva Las Vegas

Lieve allemaal,

Het is alweer donderdag! Ik kan het bijna niet geloven. Dat betekend dat het al bijna een week geleden is dat ik naar Las Vegas vloog. Ik kijk terug op een fantastisch, briljant, indrukwekkend maar ook slopend weekend. Alle elementen waren te vinden; woestijn, sneeuw, warmte, bergen en dalen (letterlijk), natuurschoon, bijzondere weersverschijnselen, hotels, casino’s, clubs, dansen, margerita’s, kunst (of meer kitsch) en sensationeel vermaak.
Dit weekend kwam ik in vier staten; California, Nevada, Arizona en Utah. Verder had ik mijn eerste ritje in een limo, mijn eerste verlies aan een gokkast en roulettetafel, mijn eerste ‘brakke zondag’ in de United States, mijn eerste bezoekje aan een wedding chapel en mijn eerste kennismaking met Sushi.
Verder is The United States is in de ban van de Swin Flu. In California zijn al aardig wat gevallen bekend, het zijn spannende tijden. Zal het virus nog dichter bij komen? We wachten het rustig af. Ondertussen gaat mijn drukke, maar oh zo heerlijk leventje hier gewoon door.

De foto’s van deze week zijn erg mooi! De uitgebreide versie vind je hier;
http://picasaweb.google.nl/jannekeannettevandijk/AprilLasVegas#

Vrijdag 24 april
Eindelijk is het dan zover; mijn tripje naar Las Vegas. Om zes uur ‘s avonds was ik op het vliegveld. De logistiek was goed geregeld. Renee landde rond half 6 op Oakland Airport na haar zakenreis naar Phoenix. Ik reed met de kids naar het vliegveld zodat zij de auto weer mee terug kon nemen. Al snel was Mandy er ook en konden we door de security. Op het vliegveld hebben we nog even een hapje gegeten. Uiteraard kon het vliegveld niet op tijd vertrekken en hadden we drie kwartier vertraging. Het weekend begon met weinig geluk terwijl we dit weekend ons geluk hard nodig hebben in de casino’s. Geen goed voorteken. Uiteindelijk vertrokken we kwart over negen en kwamen we rond half 11 aan in Vegas.
Joris en Christian waren daar al. Ze waren vanochtend vroeg met de auto vertrokken. Ze haalden ons op van het vliegveld en niet veel later kwamen we bij ons hotel ‘Circus Circus’ aan. We hebben snel onze spullen in de hotelkamer gedumpt en waren klaar voor ons eerste avontuur op de strip. We liepen naar een hoge toren vlak bij ons hotel. Bovenop de toren was een achtbaan en een toren waarbij je omhoog werd geschoten. Joris had het lef om het te doen, voor de rest was het iets te veel van het goede aangezien de toren behoorlijk hoog was. Wij keken vol bewondering naar Joris die vol goede moed in de attractie stapte. Bij de tweede attractie begon hij toch wel nerveus te raken, je wordt dan namelijk boven de afgrond in een bakje rondgedraaid. Respect! Na het grote avontuur liepen we terug naar het hotel. We kwamen langs een paar wedding chapels waar we een korte fotosessie hielden. Rond half drie maakten we ons op voor een kort nachtje. We zouden de volgende dag rond half 7 opstaan omdat we naar de Grand Canyon wilden.

Zaterdag 25 april
Om half zeven ging het wekkertje. Dat was wel eventjes slikken. Toch sprong iedereen vol goede moed zijn bedje uit en zaten we om zeven uur in de auto om naar de Grand Canyon te rijden. Onderweg haalden we nog een ontbijtje. We hadden een rit van vier uur voor de boeg, de Grand Canyon is voor Amerikaanse begrippen dichtbij Las Vegas…. Na een prachtige rit door woestijn, bergen en nog meer natuurschoon, kwamen we bij de North Entrance van de Grand Canyon. De temperatuur was inmiddels behoorlijk gedaald en er viel zelfs sneeuw. Tot onze grote frustratie was de North Entrance gesloten, deze gaat pas in mei open vanwege de sneeuw. We baalden flink, we waren nu zo dichtbij maar konden er niet in. De South Entrance was een ‘ommetje’ van twee uur. We besloten het toch maar te doen aangezien we allemaal heel graag de Grand Canyon wilden zien. Op onze weg naar de South Entrance kwamen we de meest prachtige dingen tegen; de bergen, de woestijn en uiteindelijk belandden we in een flinke zandstorm. Vanuit de auto zagen we bijna niets door al het zand. Dit ‘ommetje’ was een geluk bij een ongeluk, want zulke natuurverschijnselen zijn niet alledaags. Vanuit de auto zagen we mini zandtornado’s en reden we door een reservaat van de Navajo Indianen. Prachtig allemaal! Uiteindelijk kwamen we rond half twee ’s middags bij de South Entrance en konden we eindelijk genieten van de Canyon. Het was prachtig! Helaas kreeg ik te kampen met erge buikkrampen en kon ik bij de eerste twee stops niet echt genieten van het uitzicht. Ik kon wel janken, ik baalde zo en had zoveel pijn. Na een kwartiertje ging het gelukkig weer over en kon ik weer genieten van de mooie Grand Canyon. Wat was dit indrukwekkend, dit was een rit van zes uur dubbel en dwars waard. Omdat het al laat was, hadden we geen tijd voor een wandeling, we zijn dus bij een paar uitzichtpunten gestopt en hebben wat kiekjes geschoten. Rond een uur of half vier reden we weer terug naar Vegas. Het werd steeds stiller in de auto aangezien we wel toe waren aan een dutje of een momentje van rust met een boek of een muziekje. We reden door de outback en kwamen niets anders tegen dan hier en daar een tankstation en een Mc Donalds. Logischerwijs zijn we onderweg bij een Mc gestopt om wat te eten.

Toen we bij het hotel aankwamen hebben we ons omgekleed en wat gedronken om ons klaar te maken voor een avond in ‘Sin City’ Vegas. We liepen richting de strip. Ik was behoorlijk onder de indruk van alle ‘kitsch en kermis’. Bombastische hotels, de een nog mooier en chiquer dan de ander. We liepen naar het Belaggio Hotel, daar scheen een prachtige fontein show te zijn. Voordat de show begon belde ik nog even naar mijn paps en mams omdat ze hun 30e trouwdag vierden. Het was fijn om even met ze te delen wat ik aan het doen was en om ze even te kunnen spreken op deze dag. De fonteinshow was briljant! Ik voelde me gelukkig en besefte me ineens heel goed dat het toch wel heel bijzonder is wat ik allemaal doe.
Na de fonteinshow zagen we onder andere de hotels; The Venetian, Caesars Palace en Treasure Island, daarna werd het hoog tijd om ons geluk te beproeven in de casino’s. Tot nu toe zat het nog niet echt mee; vertraging, een ommetje van twee uur, buikkrampen. Ik als echte Hollander nam plaats achter een $0,01 gokkast. Ook al is de inleg laag, ook hier vliegt het geld uit je portemonnee als je niet uitkijkt. Helaas, helaas, weer geen geluk. Gelukkig werden er gratis drankjes rondgebracht voor mensen die aan het gokken waren. Ik genoot dus van een paar Margerita’s, ach zo erg is het dan niet meer om wat geld te verliezen. Ik haalde op deze manier wel weer de schade in. Na een tijdje besloten we een poging te wagen bij de roulettetafel. Ik zette in op de rij met mijn magische geluksgetal 8. Helaas, weer geen geluk. Ik gaf de moed op en besloot niets meer te proberen. Inmiddels hadden we bijna geen cash meer en begon onze speurtocht naar een ATM. We hadden van te voren wel kunnen bedenken dat dat een onmogelijke opgave is in Las Vegas. Iedereen zwaait hier met zijn credit card en de ATM machines die er zijn, brengen $7,50 in rekening!!! Big business!

Na ons casino avontuur gingen we op zoek naar een club. We belandden in een stylish club in Treasure Island. Het was een stap ‘nacht’ als vanouds! Diep in de nacht besloten we dat het genoeg was geweest. In The States is het nachtleven normaal gesproken om twee uur afgelopen, hier in Fabulous Las Vegas is dat anders. Tot in de vroege uurtjes gaat het hier door. We namen een LIMO (!!!!!) over de strip naar het hotel.

Zondag 26 april
Vanochtend was het opstaan wel HEEL erg moeilijk. Om tien uur ging de wekker omdat we onze kamer moesten uitchecken. Erg brak stond ik op en raapte ik toch maar weer alle goede moed bijeen om mijn laatste dag in Vegas ook weer onvergetelijk te maken. Na het uitchecken reden we naar de Hoover Dam. Dit is een van de grootste dammen van de United States. Een enorm bouwwerk dat bestand is tegen de enorme druk van de miljoenen gallons water van Head Lake. Na een bezoek aan het Visitor Centre en een kort wandelingetje over de dam, liepen we weer naar de auto en reden we terug naar Las Vegas. We reden door naar de strip om nog een aantal hotels te zien. We zagen New York, New York ( o.a, De Brooklyn Bridge, Statue of Liberty and Chrysler building zijn nagebouwd) Excalibur, MGM en tot slot het Luxor. Daarna was het tijd om naar het vliegveld te rijden. Mandy en ik hadden een vlucht om acht uur. Joris en Christian zetten ons op tijd af op het vliegveld zodat Mandy en ik nog wat konden eten.
Op het vliegveld heb ik nog een laatste poging gewaagd en mijn laatste dollars ‘verspeeld’…… Het was ook te mooi om waar te zijn……. Geen jackpot maar wel een TOP weekend! Gaar en brak stapten Mandy en ik het vliegtuig in en voordat het vliegtuig opsteeg waren mijn oogjes al dicht. Om kwart voor tien landden we op Oakland Airport en werd ik opgehaald door Robert. Home sweet home!

Maandag 27 april
Deze dag stond in het teken van het ‘revalideren’ van Las Vegas. Haha. Na een weekend met slechts een paar uurtjes slaap, was ik logischerwijs nog niet helemaal wakker toen Tom en Nirea om zes uur ’s ochtends al enthousiast door het huis renden. Robert en Renee waren verstandig en lieten me maar even met rust. Toen de kinderen naar school waren heb ik nog even een nap gedaan. Toen ik Tom en Nirea op moest halen van school, voelde ik me al een stuk frisser en fruitiger!
De rest van de dag heb ik niet veel bijzonders gedaan met de kids. Ik had nog wat knutselideeën voor Koninginnedag. ’s Avonds heb ik nog wat tijd aan mijn studie besteed en ging ik vroeg slapen.

Dinsdag 28 april
Het huis is in rep en roer nu de Swin Flu steeds dichterbij komt. Er zijn inmiddels twee gevallen bekend in Sacramento en dat is wel heel dichtbij ons. San Diego en Los Angeles worden ook geteisterd door het griepvirus. De family heeft voor volgende week een trip naar Nederland geboekt, het is nu maar afwachten hoe het virus zich ontwikkeld en of ze daadwerkelijk kunnen gaan. Tijdens hun afwezigheid heb ik een trip naar Chicago, San Diego (via Highway 1) en Yosemite gepland. Mijn idee was om in mijn eentje Hwy 1 af te rijden naar San Diego met een overnachting in Los Angeles. Vervolgens een bezoekje met een overnachting bij mijn tante die vlak bij San Diego woont. Deze trip heb ik sowieso afgezegd aangezien het mij niet verstandig lijkt om richting het epicentrum van deze pandemie te reizen.
We moeten maar rustig afwachten hoe het zich ontwikkeld. Ondertussen wordt aangeraden om openbare ruimtes zo veel mogelijk te vermijden en regelmatig handen te wassen wanneer je buiten bent geweest. (Ik betwijfel of dat zal helpen tegen zo’n heftige griepvariant). Toch volg ik de adviezen trouw op en sta ik tegenwoordig om de haverklap met een zeeppompje in de aanslag om de kids te ontsmetten…. Wie weet loop ik binnenkort wel met zo’n flatteus mondkapje. Hihi.

Woensdag 29 april
Normaal is woensdagavond mijn babysitavond. Rond een uur of vier belde Robert op dat ik vanavond niet op hoefde te passen omdat we met z’n alleen Sushi gingen eten. Robert en Renee wilden eerst met z’n tweeën naar de Sushi bar, maar aangezien ik nog nooit Sushi heb gegeten en Tom en Nirea dit ook lekker vinden, besloten ze om hun ‘vrije’ avondje op te geven en met z’n allen op pad te gaan. Joepie!
We kwamen in een klein, maar gezellige Sushi bar. Ik had geen flauw idee wat ik moest verwachten, dus ik liet Robert en Renee maar bestellen. Zo kreeg ik de Japanse rijstwijn Sake en als neutrealisator groene thee van zeewier. Vervolgens verscheen er een enorme Sushi en Sashimi plate op tafel en leerden Robert en Renee me hoe ik dit moest eten. Dit restaurant had glutenvrije sojasaus en dus kon ik de Sushi, zoals dat officieel moet, met sojasaus en wasabi eten. Het eten was heerlijk! Een leuke ervaring, het eten met stokjes was echter nog wel een grote uitdaging! Na een tijdje ging ook dit redelijk goed en ben ik nu redelijk ingeburgerd in de Aziatische keuken. Een gezellig avondje in plaats van een avondje babysitten!

Donderdag 30 april
Lang leven de koningin. Hoera, hoera, hoera!
Hier wordt Koninginnedag ook niet overgeslagen hoor. Aanstaande zaterdag wordt er koninginnenacht in San Francisco georganiseerd door een grote groep Hollanders. Natuurlijk ben ik samen met Martha en Mandy ook van de partij. Mijn oranje outfit ligt al klaar! Omdat ik Tom en Nirea toch iets wil meegeven van Koninginnedag, ga ik vandaag oud Hollandse spelletjes met ze spelen; spijkerpoepen, koekhappen, zaklopen en een eierrace. Dat wordt dolle pret! Mijn dag zal eindigen in Walnut Creek bij de Chinees met Martha. Daar kan ik mijn ‘met- stokjes- eet- techniek’ verder ontwikkelen. Martha, bereid je maar voor op een lange zit aan tafel!

Natuurlijk kan ik nog meer vertellen over mijn afgelopen week. Ik heb zoveel meegemaakt in Las Vegas. Toch zal ik jullie de details besparen aangezien jullie tijd ook beperkt is. Ik hoop dat jullie allemaal een gezellige Koninginnedag hebben (gehad). De mensen in onderwijsland zijn nog aan het genieten van de meivakantie. Geniet ervan, nog een paar dagen! Volgende week horen jullie of de familie van Hamersveld naar Nederland is vertrokken. In dat geval heb ik twee weken vakantie. Ik zal mijn plannen toch iets aan moeten passen aangezien mijn trip naar San Diego geschrapt is. Wellicht horen jullie volgende week wat mijn nieuwe plan is. Tot dan!

Liefs Janneke