Februari week 4

Lieve allemaal,

Weer een week voorbij. Ongelooflijk! Ondanks het feit dat alles ook hier gewoon is geworden, heeft deze week me ook weer nieuwe dingen gebracht; nieuwe ervaringen, nieuwe mensen en nieuwe plaatsen. Het is fijn dat ik hier vertrouwd raak en zo af en toe een ‘bekende’ tegenkom om even een praatje mee te maken. Ik leer steeds meer mensen kennen en zo begint mijn sociale leven aardig druk te raken. Deze week heb ik weer niet stil gezeten en interessante, nieuwe mensen ontmoet.

Vrijdag 20 februari
Na een week binnen zitten en balen van het weer, heb ik een prachtige avond in het vooruitzicht. Ik ga met Martha naar het concert van Celine Dion! Om een uur of zeven stond Martha voor de deur om me op te pikken en vervolgens naar San Jose te rijden. Het autoritje viel me reuze mee. Ik dacht dat San Jose verder weg was, maar na 40 minuten stonden we al op de parkeerplaats bij het stadion. Om 8 uur begon het voorprogramma. We haalden nog wat te drinken om vervolgens plaats te nemen in het stadion. Het voorprogramma was een cabaretier waar IK niet zo om kon lachen. Amerikanen en humor….. Een zeldzame, misschien zelfs een onmogelijke combinatie. Om kwart voor negen verscheen Celine op de bühne. Wat een stem heeft ze en wat een artiest! Met een praatje, een dansje en prachtige nummers zette ze een fantastische show neer. Ik heb genoten en de tijd was zo voorbij. Ik ben niet zo’n groot Celine Dion fan en zou niet snel een Dion deun opzetten, maar na dit concert was ik echt onder de indruk van deze ster.
Natuurlijk was het na het concert een grote puinhoop. Op de heenweg stonden overal verkeersregelaars om alles in goede banen te leiden, maar op de terugweg waren ze in geen velden en wegen te bekennen terwijl het dan juist zo hard nodig is! Martha en ik waren zo verstandig om eerst nog een half uurtje in de auto te wachten tot de hysterie voorbij was. Toen we thuis waren (Martha bleef bij me slapen) heb ik nog wat popcorn gebakken (lees laten verbranden) waardoor Renee dacht dat er brand was en wakker werd van de lucht (oeps). De tweede poging tot popcorn maken, ging beter. Na een uurtje uitzending gemist gekeken te hebben, gingen we ons mandje in.

Zaterdag 21 februari
Vanochtend hebben Martha en ik eerst lekker uitgeslapen. Het was rustig in huis en Martha had haar oordopjes meegenomen. Na een douche en een ontbijtje gingen we de deur uit richting Dublin. We gingen naar de bioscoop om de nieuwe film; ‘He’s just not that into you’ te zien Een heerlijke vrouwenfilm en heeeeeel herkenbaar! :) Na de film sloeg de verveling een beetje toe. Na vijf maanden hier in de States te zijn is alles wat ooit nieuw en leuk was, nu heel normaal geworden. Tja, en wat doe je dan als het regent? Voor de twintigste keer de shopping mall in of voor de dertigste keer de Starbucks in? Aangezien we echt zonder ideeën zaten, hebben we maar weer voor het laatste gekozen. Een beetje kletsen onder het genot van een overheerlijke frappucino is ook heel gezellig. Om een uur of vijf reed ik weer naar huis, aangezien Martha ’s avonds moest werken Na het eten heb ik een avondje voor de tv gehangen met Robert en Renee.

Zondag 22 februari
Om een uur of twaalf had ik bij Martha afgesproken. We waren eerst van plan om naar Oakland te gaan. Bij nader inzien toch niet zo’n goed plan omdat we geen stap buiten de deur konden zetten zonder doorweekt te raken. Ook staat Oakland er bekend om dat het niet zo veilig is. De moeder en het broertje van Martha zouden om een uur of twee terugkomen na hun trip naar Los Angeles. Ze hebben een reisje door Californie gemaakt en vertrekken dinsdag weer richting Nederland. Toen de familie bij Martha’s huis aankwamen, zijn we met de auto naar San Fransisco gegaan. We hebben een toeristische rondleiding gegeven vanuit de auto; Lombard Street, de zogenaamde Full House huizen (painted ladies), Golden Gate Park en de Golden Gate Bridge over naar Sausalito. In het Golden Gate Park staat een heuse Nederlandse molen. Deze hadden we nog niet gezien en dus werd het hoog tijd om deze eens op te zoeken. Daar stond ‘ie dan; een ECHTE Hollandse molen. Een tuin vol met tulpen voor de molen en een Hollandse regenbui maakten het plaatje compleet. Nog grappiger was dat er achter de molen iemand stiekem stond de blowen en de wietlucht ons tegemoet kwam. Home sweet home! (aangezien de gemiddelde Amerikaan denkt dat iedereen in Amsterdam stoned over straat loopt). In Sausalito hebben we een hapje gegeten bij een steakhouse. Ironisch was dat aan het eind van de dag, de weergoden besloten om de regenbuien te staken. Dat zorgde er nog wel voor dat de mams en het broertje van Martha een schitterend uitzicht over de skyline van San Fransisco mee konden pikken. Om een uur of 8 kwamen we weer aan in Piedmont, daar stond mijn auto nog geparkeerd. Na een gezellig dagje ben ik weer naar huis gereden om nog een avondje achter mijn computer te duiken.

Maandag 23 februari
Vanavond was de enige avond dat ik tijd aan mijn studie kon besteden. De rest van de week zit mijn agenda alweer vol. Ik heb me dus achter mijn laptop geïnstalleerd om me te verdiepen in de UCLA studie. Halverwege werd ik onderbroken door een telefoontje van Mandy, na drie kwartier kletsen had ik eigenlijk niet zoveel zin meer om verder te studeren. Toch ben ik vol goede moed verder gegaan om vorderingen te maken met mijn studie. Deze week zal ik nog wel wat gaatjes moeten vinden om het af te maken.

Dinsdag 24 februari
Vanavond had ik met Ana afgesproken. Nadat ik haar thuis had opgehaald hebben we bij de Starbucks zitten kletsen totdat we er uitgeschopt werden. We waren nog lang niet uitgepraat en hebben op de hoek van de straat ons gesprek voortgezet. Ana heeft eerst een jaar in New York gezeten en zit nu al meer dan zeven maanden in California. Ana heeft besloten om nog langer te blijven en gaat een studentenvisum aanvragen. Natuurlijk is dat goed nieuws voor mij, ik hoef dan geen afscheid te nemen van haar. We hebben een hoop plannen gemaakt voor de komende tijd. Na het dipje van vorige week, zie ik het hier nu weer helemaal zitten!

Woensdag 25 februari
Na het eten ben ik samen met Nathalie naar een Starbucks in Dublin gereden. Daar was een au pair meeting. Iedere woensdag komt een groep au pairs uit de omgeving samen om ‘de week door te zagen’. Toen we binnenkwamen zaten er slechts twee au pairs, een magere opkomst zou je denken. Niets was minder waar want binnen een half uur zat de halve toko vol met au pairs. Ik heb heerlijk gekletst met ‘oude bekenden’ maar ook met nieuwe mensen gesproken en telefoonnummers uitgewisseld. Mensen van over de hele wereld bij elkaar kan tot hele interessante gesprekken leiden! Zo heb ik ‘Afrikaan’ gesproken met twee meiden uit Zuid Afrika, en nieuwe dingen geleerd over Polen, Duitsland, Brazilië en Zuid Korea. Rond een uur of 11 liep ik de deur uit om naar mijn auto te gaan. Voor de zoveelste keer kon ik mijn auto niet vinden op een veel te grote parkeerplaats. Na tien minuten ronddwalen begon de moed me in mijn schoenen te zinken, maar gelukkig, daar stond hij dan; mijn vertrouwde bolide. Hoe vaak heb ik mezelf wel niet voorgenomen om te onthouden waar ik mijn auto heb geparkeerd? Hoeveel uur heb ik al verspild aan het zoeken van mijn auto op een te grote parkeerplaats? Keer op keer ben ik blij als ik mijn auto weer zie staan en neem ik me voor om de volgende keer mijn parkeerplaats wel te onthouden. Dat is tot op heden nog niet gelukt. Na een heerlijk avondje ben ik lekker mijn bed ingekropen.

Volgende week staat er weer een nieuw verhaal voor jullie klaar met onder anderen een kijkje in San Diego. Morgenavond vlieg ik met Joris, Mandy en Rik naar San Diego voor wat ‘sightseeing’ Dit weekend brengt ons hopelijk veel zon en mooie momenten. We willen veel zien, dus volgende week heb ik weer een zonnig en spectaculair verhaal voor jullie in petto. Inmiddels ben ik ook begonnen met aftellen; over acht dagen komen mijn ouders! Nu rest mij niets meer dan jullie een goed weekend te wensen.

Liefs Janneke