Sinterklaas en Santa

Lieve allemaal,

Deze week weer een hectische week achter de rug. Het is druk in huize van Hamersveld, maar wel bere-gezellig! Mevrouw van Hamersveld is vorige week donderdag overgevlogen naar de States om hier tien dagen te logeren. Voor Tom en Nirea is het natuurlijk heerlijk om met hun oma te zijn en voor mij is het ook supergezellig! We kletsen uren en het is zo’n lieve vrouw. Ook bezorgt het me wat rust, de kinderen spelen namelijk veel met oma Emmy, dus ik ben minder druk met Tom en Nirea.

Vrijdag 5 december
Wat een spanning, zou hij vandaag ook aan ons in Amerika gedacht hebben? Ik heb het natuurlijk over die oude man met die rode jas en witte baard. Sinterklaas had in ieder geval al een kadootje voor Tom en Nirea de oceaan over laten komen; oma Emmy. Zoals je je wel voor kunt stellen, waren de kinderen gister door het dolle heen toen oma Emmy ineens in de kamer stond. Ze vertelde dat dat een verassing van Sinterklaas was. Vandaag ging Emmy mee naar school om de kinderen op te halen, wat een feest voor Tom en Nirea! Nu konden ze eindelijk eens hun oma laten zien op school! We hebben een gezellige dag met zijn vieren gehad! ’s Avonds was het tijd voor mijn eerste Amerikaanse steak van de bbq. Robert en Renee vonden dat dat nu wel hoog tijd werd en om deze dag nog een beetje feestelijker te maken dus een heerlijk maaltje. De steak was geweldig, zo krijg je hem niet in Nederland. Na het eten begon de spanning te stijgen. Zou de goede Sint dit jaar ook wat voor ons meegebracht hebben? Nadat we alle kaarsjes hadden aangedaan en de pepernoten en nog veel meer lekkere bakseltjes en dikmakertjes op tafel stonden, werd er ineens heel hard op de deur geklopt. Wie zou dat nou zijn? Vol van spanning deden we de deur open, en daar stond een grote zak vol pakjes! Je begrijpt natuurlijk wel dat iedereen erg onder de indruk was dat de Goedheiligman ons in San Ramon heeft gevonden. Sinterklaas had een heleboel pakjes meegebracht voor Tom en Nirea en ook een paar voor mij! Wat was ik verrast. Sint Emmy had een mooie sjaal, een handtas en een overload aan glutenvrije dropjes voor me meegenomen. Van Sint Robert en Renee kreeg ik een Starbucks tegoed kaart. Toen Tom en Nirea een heleboel kadootjes later eindelijk op bed lagen, was het tijd voor de ‘grote mensen’ surprises. Wat hebben we gelachen! De gedichten waren stuk voor stuk briljant en de surprises origineel. Ik had de Golden Gate Bridge van Haribo beertjes gekregen! Dit vereist wel heel veel geduld! Heel origineel. Een beetje moe van de pepernoten, cadeautjes uitpakken, wijntjes drinken en de drukte van de kinderen, gingen we naar bed.

Zaterdag 6 december
Vandaag wederom een dag in het teken van de Goedheiligman. Mandy en Martha komen hier vanavond om Sinterklaas te vieren. Robert en Renee zijn zo lief dat ze de kids en oma mee uit eten nemen zodat wij het huis lekker voor ons alleen hebben en kunnen koken. Dat vind ik toch wel fantastisch van ze! Om een uur heb ik Mandy opgepikt van het Bart station. Natuurlijk was ik weer veel te vroeg, dat zit nu eenmaal in mijn genen, en raakte ik aan de praat met een blind, Amerikaans opaatje. Een man om echt respect voor te hebben, zo’n onverwacht gesprekje kan je dag toch nog bijzonderder maken. Deze man had zoveel te vertellen, respect!
Om kwart over een kwam Mandy met de Bart aan, om half twee hadden we met Martha afgesproken voor de H&M. In Walnut Creek hebben we zomaar wat rondgelopen. In Walnut Creek zit veel geld, dus logischerwijs zijn de winkeltjes hier iets boven ons au-pair budget. Toch is dit wel een van mijn favoriete plaatsen om naar toe te gaan hier in de omgeving. Hier leeft het en er hangt een gemoedelijke sfeer. Na kijken, kijken en vooral niet kopen zijn we richting San Ramon te halen om wat boodschappen te halen voor ons ‘heerlijk’ avondje’. Daarna heb ik thuis een overheerlijk studentenmaaltje in elkaar geflanst. Het was wel weer even wennen hoor, het was al een tijdje geleden dat ik had gekookt! Mijn prakkie viel wel in de smaak gelukkig. Na het eten hebben we wederom allemaal oud Hollandse versnaperingen op tafel gezet. Het grappige was dat zowel Mandy, Martha als ik wel iets ‘Sinterklazigs’ had meegebracht. We hadden dus chocolademunten, pepernoten en schuimpjes. Zo leek Nederland ineens niet zo ver weg, en met Sky Radio en het Nederlandse nieuws op de achtergrond kon onze ‘alternatieve’ pakjesavond van start gaan. Na de cadeautjes hebben we een ‘to do list’ gemaakt. We willen hier nog zo veel zien. We hebben nu dus de weekenden gepland om al die dingen te zien; San Diego, Los Angelos, Las Vegas, Seattle, Chicago, we willen het allemaal zien en nu hebben we dus iedere maand een ‘travel weekend’ Nu maar snel boeken! Martha ging daarna naar huis en Mandy bleef bij me logeren. Mijn eerste loge hier in huis!

Zondag 7 december
Mandy en ik zijn vandaag weer op tijd naar Walnut Creek geweest. Weer om wat te shoppen, maar weer met lege handen thuis gekomen. Het is gewoon gezellig om in zo’n stadje doelloos rond te lopen en een Starbucks te halen en te kletsen. We kunnen nu maar beter ons geld besteden aan de leuke tripjes die we gaan maken in plaats van aan te dure laarzen. Om een uur of drie ging Mandy weer met de Bart naar huis en ben ik ook weer naar huis gereden.
Vanavond hebben we de traditionele Thanksgiving maaltijd nog een keer over gedaan voor de moeder van Robert; weer een enorme turkey met stuffing, cranberries, HUTSPOT (geloof jij het? Echt waar hoor!) en glutenvrije Apple pie als toetje. Nu lig ik in mijn bedje en ben ik aardig vol van het hele weekend…. Oef, van de week maar weer volop naar de sportschool. Na het eten zijn Emmy, Robert en ik nog door een wijk hier vlakbij gereden. Deze wijk staat bekend om zijn kerstversiering, en echt waar; gekkenhuis. Nu weet ik het zeker, die Amerikanen zijn crazy, nuts. Overal lichtjes in alle vormen, maten en kleuren. Opblaasbare Kerstmannen, sneeuwpoppen, ijsberen en nog meer rommel en kitsch stonden in de tuinen. Ik keek mijn ogen uit en heb me een bult gelachen om de hysterie. Voor de mensen die wel eens door het Soesterkwartier zijn gereden rond kerst; dat is een lachertje en stelt niets voor. Emmy lag in een deuk en vond het geweldig! Het was weer een gezellige en multiculturele avond want we hadden een Thanksgiving maaltijd, met Sinterklaasservetjes op tafel en Kerstmuziek op de achtergrond. Wie maakt dat tegenwoordig nog mee? Ik dus!

Maandag 8 december
Mijn onderwijs debuut in The States. Ja ja, ik zit niet stil en vind alles leuk en interessant om te doen. Daarom kwam het idee op om op het schooltje van Tom en Nirea iets te vertellen over de Nederlandse traditie; Sinterklaas. De juffen waren erg enthousiast en voor Tom en Nirea is het natuurlijk ook wel belangrijk dat de kinderen en de juffen op school hun tradities een beetje leren kennen zodat ze ook hun verhaal kwijt kunnen.
Ik had de dag van tevoren een prentenboek in elkaar geflanst met de uitleg van Sinterklaas in het Engels. Ik legde daarin uit dat de Sint met de stoomboot kwam en dat hij helpers had die ‘black piets’ heten. Ik vertelde over de kleding van Sint en Piet en over chocoladeletters en pepernoten. Natuurlijk had ik ook chocoladeletters en pepernoten meegebracht voor de kids op school en dat maakte indruk! Zo te horen (ik hoorde dus niets, het was muisstil) vonden de kinderen het heel interessant. Ineens voel ik het ‘onderwijs’ bloed weer door mijn aderen stromen, en mis ik dat wel een beetje! Oma Emmy was natuurlijk ook meegekomen, ze is zo enthousiast en gezellig en ze vind alles leuk! Enthousiast lichtte ze de ouders van de kinderen in over onze ‘oerHollandse’ traditie. Het was weer een bijzondere ervaring en ik zag aan de koppies van Tom en Nirea dat ze best wel een beetje trots waren op hun gekke au pair en oma….
’s Avonds had ik met Martha in Walnut Creek afgesproken om gezellig een hapje te eten. Ze had zaterdag haar telefoon bij me laten liggen (tssssss, zou mij nooit overkomen….. :)) Deze heb ik dus keurig afgeleverd! Bij de Californian Kitchen hebben we lekker gegeten. Frappant in Amerika is, dat je de rekening al op tafel krijgt als de laatste nog met zijn hoofdgerecht bezig is, echt natafelen is er dus niet bij. We moesten dus al gauw weer de bittere kou in. Ja, want hier wordt het nu ook wel koud hoor! Brrrrr. Ik mag toch niet klagen in vergelijking met jullie, maar het mooie, warme weer went heel snel! Dat betekend dat een paar graadjes kouder al snel heel koud aanvoelt! Over twee weken zit ik in New York en dat zal wel helemaal bibberen zijn! Brrrrr, bibber, shake, ik ben dus al druk op zoek naar warme kleding! Martha en ik bekeken nog wat ‘onnozele winkeltjes’. Aangezien ik nu al voor de derde dag achtereen in Walnut Creek was, wist ik nu zo ongeveer wel wat het aanbod was en hoefde ik het niet nog een keer te zien en mezelf te pijnigen. Ik probeer mijn portemonnee namelijk iets met rust te laten omdat ik over twee weken in New York zit. Helaas is het leven van een au pair geen goudmijn. Het geld vliegt uit mijn portemonnee terwijl ik niet echt gekke dingen doen…. Mmmmmm.

Dinsdag 9 december
Vanochtend ging ik naar de sportschool en tot mijn grote verbazing zag ik daar Ana. Ze heeft de smaak ook te pakken gekregen en had met een andere au pair afgesproken om ook iedere dag te gaan sporten in San Ramon. Ze woont in Danville, maar in San Ramon is een goede sportschool. Nu heb ik dus twee fitnessmaatjes. Een extra motivatie om te gaan, omdat ik natuurlijk niet aan hun wil onder doen…... Zo stonden we gezellig met zijn drieën ons in het zweet te werken. We hebben alle drie als streven om die thanksgiving pondjes er af te werken! Het voordeel van met zijn drieen sporten is dat niemand als eerst wil afhaken….. Je begrijpt dus wel dat dit een pittige workout was! Na het sporten heb ik even snel gedoucht en ben ik met Emmy koffie wezen drinken. Wat is het toch een lief mens, ik kreeg van haar een mooie kerstmok uit de Starbucks! We hebben lekker in het zonnetje gezeten en gekletst. Het is voor mij ook heel gezellig dat Emmy er is! Ik heb haar bij de Target afgezet zodat ze een uurtje kon shoppen terwijl ik Tom en Nirea van school haalde. Daarna heb ik haar met de kids op de achterbank weer opgehaald. Nu had ze weer hele leuke oorbellen voor me gekocht die bij mijn roze truitje pasten!
Vanavond ben ik met Emmy naar de Dollar store geweest. Alles voor slechts $1. Het nadeel van zo’n winkel is, dat je altijd met teveel spullen thuiskomt. Zelfs met spullen waarvan je thuis alweer bent vergeten waarvoor je het ook alweer nodig hebt. Ik weet in ieder geval dat ik me volgend jaar niet druk hoef te maken over kerstspullen in Nederland. Ik heb al een voorraadje ingeslagen (zucht, dom, dom, dom). Daarna reden we weer even door de ‘lichtjeswijk’. We hebben tranen gelachen om alle hysterie. Tjongejonge wat een gekkenhuis! Ik heb zelfs nog als toerist mijn autoraampje open gedaan om foto’s te schieten. Het meest bizarre van allemaal was nog wel dat ik werd gevolgd door een stuk of 5 auto’s met hetzelfde idee! Na het ritje had ik tranen in mijn ogen en buikpijn van het lachen. Die gekke Amerikanen!

Woensdag 10 december
Ik lig nu lekker in mijn bedje op te warmen na een hele gezellige maar ook wel koude avond. Als Sinterklaas cadeautje hadden Tom, Nirea, oma Emmy, Renee en kaartjes gekregen voor de zogenaamde ‘lighting train’. Op aanraden van Robert en Renee had ik me dik aangekleed. Misschien wat overdreven dacht ik, maar nu ben ik toch blij dat ik naar de goede raad heb geluisterd! We kwamen bij de trein aan. Prachtig! Een droom. Een ouderwetse Amerikaanse trein was helemaal versierd met lichtjes, lichtjes, lichtjes en nog duizend meer lichtjes in alle kleuren en maten. Geweldig om te zien. Helaas kun je op de foto’s niet zien hoe mooi het in werkelijkheid was. Met de trein reden we door bos en dal. Alle coupés waren natuurlijk ook helemaal versierd met kerstlichtjes en decoratie. Ook hing daar de missle toe boven iedere deurpost, maar helaas is er nog steeds geen rijke Amerikaan op mijn pad gekomen. Een zoen onder de missle toe was voor mij dus niet weggelegd. Behalve met….. Santa!!!!! Natuurlijk kwam Santa ook even een kijkje nemen op de trein en daar maakte ik gebruik van. Die lieve oude man heeft een dikke knuffel van me gekregen. Om een beetje op te warmen haalden we hot chocolate, het was namelijk echt berekoud. Ik ben er nu dus achter dat ik nog niet ‘New York proof ben, ondanks mijn dikke handschoenen en muts. Als ik het hier al koud heb, hoe moet het dan daar? Over anderhalve week zit ik namelijk al in New York! Het was een geweldige avond! Zo’n bijzondere ervaring, deze avond zal ik niet zo snel vergeten. Vooral niet nadat ik met Robert en Nirea weer naar huis reed en we verdwaald raakten. Robert vond het wel interessant om een andere route dan normaal te nemen. Daar reed ik dan, door het donkere bos, zonder verlichting, scherpe haarspeld bochtjes. Toen we helemaal boven op de berg waren (na 20 minuten rijden) bleek dat de weg doodliep. END stond er tot mijn grote ergernis met grote letters op het bord. Omkeren dus en weer twintig minuten langs dezelfde enge en aarde donkere weg weer terug. Mijn avond kon toch niet meer stuk, dus om dit avontuurtje kon ik wel lachen!

Donderdag 11 december
Vanavond heb ik met Mandy en Martha afgesproken voor een zogenaamde ‘Dutch Borrel’ In San Fransisco is een club Hollanders die iedere twee maanden een borrel organiseert voor Hollanders die in San Fransisco of omgeving wonen. Hoewel ik het normaal niet zie zitten om door de week helemaal naar San Fransisco te gaan om te ‘stappen’, maak ik voor deze gelegenheid graag een uitzondering. Tijdens de borrel is het thema ‘sinterkerst’. Helaas moet ik wel weer zelf terugrijden vanaf het Bart station dus een echte borrel zit er voor mij niet in. Misschien maar beter ook, want morgen gaat mijn wekkertje weer gewoon op de oude vertrouwde tijd; half 7. Dat zal wel een zwaar moment worden!

Weer een week voorbij, en nu ik alles teruglees, heb ik toch wel weer veel gedaan. Wederom heb ik een gezellig weekend in het vooruitzicht met onder andere schaatsen op Union Square in San Fransisco. Natuurlijk horen jullie volgende week weer van me. Dan zit ik waarschijnlijk met mijn hoofd in hogere kerstsferen. Dat kan ook niet anders met die kerst hysterie hier. Ik hoop weer van jullie te horen!
Liefs Janneke