Weer een week voorbij

Lieve allemaal,
Het is weer donderdag dus fasten your seatbelts. Hier komt weer een verhaal van Janneke. Ik ben bang dat ik ook dit keer weer een heleboel te vertellen heb. Het weekend was weer bijzonder leuk en het volgend weekend is inmiddels ook alweer volgeboekt. Soms twijfel ik er aan of een jaar wel lang genoeg is. Maar als ik alle lieve, leuke, grappige berichten van jullie allemaal lees, weet ik zeker dat ik na een jaar ook weer heel graag terug ga! Inmiddels lijken zelfs die gekke Amerikanen mensen en ben ik helemaal gewend aan hun, in onze ogen, enthousiaste, over the top en misschien zelfs wel iets gemaakte manier van doen en laten. Ik betrap mezelf er op dat ik die beroemde en beruchte vraag soms eerder stel aan een Amerikaan dan mezelf lief is; How are you? How was your day? En met enig schaamrood op mijn kaken besef ik me dan dat het antwoord me niet interesseert. Oeps!

Vrijdag 7 november
De werkweek zit er weer op. Ik heb weer een geweldig weekend in het vooruitzicht. De aftrap van mijn weekend is nergens anders dan in Berkeley! Beroemd en alom geprezen om zijn, misschien wel meest bekende, University van de States. Met de Bart ben ik richting Piedmont gegaan. Daar woont Martha. Ik blijf bij Martha slapen omdat zij het dichtst bij ‘het vuur’ zit. We hebben afgesproken met een paar Braziliaanse au pairs die we vorige week tijdens de cable car tour hebben ontmoet. Ik keek er al een paar dagen naar uit om me in het studenten walhalla van The States te begeven. Dat Berkeley echt een studentenstad is, is niets overdreven. Overal waar we keken liepen groepjes studenten die allemaal gingen stappen. Nu is het stapleven hier alleen niet zoals wij dat zijn gewend. De bars sluiten om 2am al. Om een bar binnen te komen moet je je ID laten zien. Het alcoholbeleid is hier zoals jullie wel weten heel anders. Veel au pairs lopen rond met een fake ID zodat ze ook gewoon kunnen stappen. In weinig landen is de minimum leeftijd zo hoog. We hebben samen met de Braziliaanse au pairs in een bar gezeten tussen de Berkeley studenten. Er liep van alles en nog wat rond. Het had de ambiance van een bruine kroeg, wat dat betreft was het net als Nederland. Wat trouwens erg verrassend was; ik betaalde maar $2 voor een wijntje! Echte studentenprijzen hier dus. In restaurants betaal je hier al gauw $8! Aan de ander kant, voor die $2 kon ik natuurlijk niets anders verwachten dan een Chateau Migraine….. Gewoon bocht dus, maar ach, studenten zijn niet zo kieskeurig. Het was een gezellige avond. Binnenkort wil ik toch ook wel een keertje Berkeley en Berkeley University bij daglicht zien. De sfeer op straat was niet al te goed en ik kon weer dezelfde conclusie trekken als vorige week; Amerikanen en alcohol???....

Zaterdag 8 november
Ik werd wakker in Piedmont bij Martha. We hadden de wekker op tijd gezet omdat we om 12 uur met Charissa hadden afgesproken. Ook haar hebben we vorige week ontmoet tijdens de cable car tour. Na een koosjer en glutenvrij ontbijt (haar hostparents zijn joods, dat betekende voor mij dus eten uit een papieren schaaltje omdat niet zeker was of mijn eten koosjer was) hebben we nog een Starbucks in de buurt gehaald. De rij was enorm en dat betekende dus dat we de trein misten. Een kwartiertje later dan afgesproken kwamen we ietwat opgelaten aan. Het is nooit prettig om tijdens een eerste afspraak te laat te komen. Gelukkig was Charissa zelf ook nog niet paraat en zagen we elkaar pas om 1pm bij de Virgin Store. Daar stond Mandy ook op ons te wachten. Arme Mandy was net $580 lichter na een bezoek aan de dokter. Ook hier weer een puntje voor Obama om aan te werken. Ongelooflijk wat je hier betaald voor een doktersbezoek en wat medicatie! Er moet hier nog flink aan de weg getimmerd worden. Met zijn vieren wilden we naar Castro. Dit schijnt de Gay Area van San Fransisco te zijn. Na lang zoeken vonden we de beruchte straat nog niet, en hebben we maar een gezellig restaurantje gezocht om te lunchen. Het was erg gezellig! Vier Nederlandse meiden in de big City. Onze lunch werd besloten met lootjes trekken voor Sinterklaas. 6 december willen we een soort van alternatieve pakjesavond vieren. Helaas liep het niet helemaal goed doordat Mandy en Charissa zich moesten haasten voor de tram….. Het is dus nog niet gelukt. Martha en ik besloten terug te gaan naar downtown SF. Na een uur in de bus (we zaten verkeerd) kwamen we gelukkig uit in onze vertrouwde omgeving. Dit gedeelte van de stad kenden we. Op Chirardelli Square hebben we de Chirardelli Chocolate Shop bezocht. Bij entree kreeg je het nieuwste Chirardelli chocolaatje om te proeven….. Aangezien Martha deze niet lekker vond en ik WEL en aangezien we twee keer de winkel inliepen, heb ik weer gezondigd! Daarnaast moet ik ook nog eens bekennen dat ik het niet kon laten om een reep witte chocola te kopen. Na een tijdelijk verblijf in heaven zijn Martha en ik gaan eten in een Italiaans restaurantje bij Marina Boulevard. Daarna zijn we weer lekker naar huis gegaan. Daar heb ik samen met Robert en Renee de Da Vinci Code gekeken.

Zondag 9 november
Vandaag heb ik met Ana afgesproken in Walnut Creek. Het was nog niet helemaal duidelijk wat we gingen doen. Als er maar winkels zijn, komt het wel goed dachten we. Ana had een andere Braziliaanse au pair meegenomen. We liepen naar de bios om te kijken of er nog een leuke film draaide. Madagaskar 2 was net uit en die MOESTEN we zien. Hij is hilarisch, geweldig en briljant. Zelden heb ik echt gelachen om een film, deze moet je echt zien. Wederom moet ik jullie wel teleurstellen met het feit dat jullie nog even moet wachten.
Na de film en shoppen bij de H&M (sale) ben ik met een tas vol kleren en een lichte portemonnee naar huis gegaan. Het was trouwens heel grappig om de winterjas die ik in Nederland heb gekocht hier te zien hangen!
Thuis heb ik met Tom, Nirea en Renee gezellig gegeten. Robert is op zakenreis naar Canada. De vrouwen zijn nu dus helemaal in charge! Ik heb heel gezellig zitten natafelen met Renee. Heerlijk gekletst over familie en het vinden van ‘de ware’. Ach ja, laat die nog maar even wachten. Ik heb het veel te druk voor dat soort dingen. Een flesje wijn en de lekkere reep Chirardelli van gisteren later, hebben we de avond afgesloten met een kopje koffie. Daarna ben ik op tijd gaan slapen want morgen is het alweer maandag.

Maandag 10 november
Vandaag waren de kinderen vrij van school. Morgen is het Veterans Day in de US. Het gekke is dat de kinderen vandaag vrij hebben voor Veterans Day maar dat ze morgen weer naar school moeten. Het schijnt dat het gebruikelijk is dat er een extra dag aan het weekend wordt geplakt. Midden in de week een dag vrij zijn is hier ‘not done’. Vandaag ben ik dus de hele dag met Tom en Nirea op stap. Het gaat ontzettend goed met Tom en Nirea. Tom is niet meer boos en luistert erg goed! Het werken gaat dus steeds makkelijker omdat er bijna geen strijd meer is met de kinderen. Langzaam maar zeker hoor ik voor Tom en Nirea ook bij de familie. Tussen de middag heb ik pannenkoeken gebakken voor de kids. Ik ben me hier aan het ontwikkelen tot een ware keukenprinses. Bakken, koken, ik draai mijn hand er niet meer voor om. De kinderen vinden het leuk om te helpen en het is een goed tijdverdrijf. Het mes snijdt dus aan twee kanten. Daar komt nog eens bij dat ik ook glutenvrije dingen kan bakken die de kinderen ook lekker vinden omdat ze het zelf hebben gebakken! Van de week ga ik ook glutenvrije pepernoten bakken met Tom en Nirea. Ik heb de kinderen al verteld dat Sinterklaas ze zeker niet zal vergeten, ook al zitten ze in Amerika. Vanaf woensdag kunnen Tom en Nirea iedere dag het Sinterklaasjournaal bekijken op uitzendinggemist.nl. Ook hier leven we dus mee met de avonturen van die goede oude man.


Dinsdag 11 november
Voor het eerst sinds mijn komst hier had ik vanochtend geen ‘belafspraken’ staan met het thuisfront. Iedereen was druk bezig met zijn dingen. Ik heb dus eerst weer een uurtje gesport en heb toen in het zonnetje gezeten bij de Starbucks met een boek. Dit heb ik nog niet eerder gedaan en het was echt heel lekker! Het was lekker weer en de Starbucks was weer GEWELDIG! Hier in de States is het bijna een soort van teken van onafhankelijkheid; alleen bij de Starbucks zitten met een boek of een laptop op schoot. Starbucks is een ontmoetingsplaats voor mensen, maar ook een plaats waar zakenmensen zitten te werken en huisvrouwen het gezinsleven ontvluchten. Iedere keer verbaas ik me weer over het feit dat deze koffiezaak niet is weg te denken uit het Amerikaanse straatbeeld. Het is een waar boegbeeld voor de gemiddelde Amerikaan en er gaat ook flink wat geld in deze handel om. ’s Avonds ben ik na het eten even naar de winkels gelopen. Vandaag lijk ik wel een oud wijf; even een wandelingetje na het eten maken en lezen in het zonnetje. Aaaaah, de burgelijkheid slaat toe! Jullie beseffen je nu dan misschien eindelijk dat het hier niet alleen maar feest en lol is!

Woensdag 12 november
Vanavond heb ik met Natalie afgesproken. Het gaat allemaal niet zo lekker met haar. Haar gezin wilde een rematch aanvragen. Dat wil zeggen dat het niet vlekkeloos verloopt tussen hostfamilie en au pair en dat het voor beide partijen beter is dat de au pair vertrekt. In dit geval heeft de hostfamilie de rematch aangevraagd. De vorige keer vertelde ik al dat Nathalie niet echt my cup of tea is, dus ik kan het ergens wel begrijpen. Ik geef deze avond nog maar een kans, ze heeft even iemand nodig om tegen aan te kletsen en ik, de goedheid zelve, offer me maar op als praatpaal.
De avond zit erop en uiteindelijk viel het wel mee. Nathalie heeft het weer uitgepraat met haar hostparents en ze mag blijven. Ze was dus erg vrolijk en deze avond was wel gezellig.

Donderdag 13 november
Vandaag ben ik niet vooruit te branden. Ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar ik heb echt zero energy. Ik ben vanochtend wel naar de sportschool geweest waar ik me weer heb uitgeleefd. Na de middag ben ik even helemaal ingestort. Tom ging een slaapje doen en ik zou het liefst met hem willen ruilen. Zelfs het eten van overheerlijke zelfgemaakte pepernoten heeft niet geholpen. Ik zit nu dus wezenloos voor me uit te staren met de kinderen om me heen. Ze zijn lekker aan het spelen dus ik kan het me even permitteren om achter de computer te duiken. Morgen hoop ik weer uitgeslapen wakker te worden. Het is tenslotte vrijdag morgen en ik heb weer een hoop leuke plannen voor het weekend. Misschien dat het slapen met mijn droomchef Renee van Flinstering en alle andere lieve opgedrukte mensen zoals Klaas Vaak, Tandenfee enz. me weer nieuwe energie geeft. (Niet iedereen zal bovenstaande opmerking begrijpen, maar sommigen onder ons zullen me wel begrijpen!)

Jullie horen volgende week weer van me! Ik heb weer een heleboel leuke dingen in het vooruitzicht. Volgende week dus weer een gezellige update. Helaas moet ik wel bekennen dat ik deze week geen foto’s heb genomen. Dit weekend zal ik weer mijn best doen!

Dikke knuffel