Hollandse wolken

Lieve iedereen,

Alweer een week voorbij en inmiddels is het een feit; ik ben hier nu precies een maand! Dat betekend dat ik er nu al 1/ 12e op heb zitten terwijl ik nog zoveel moet doen! Het is ongelooflijk hoe snel de tijd gaat. Voordat ik het weet is het alweer weekend, en het weekend is minstens zo snel weer voorbij. Afgelopen weekend heb ik weer een busy schedule gehad en het komende weekend precies hetzelfde verhaal. Sommigen van jullie hebben de Halloween foto’s al gezien. Gelukkig zijn ze niet ZO schokkend! Ga er weer lekker voor zitten en waan je weer in de wondere wereld van Janneke van Dijk :)

Vrijdag 31 oktober
Het is over met het mooie weer, geen jaloersmakende berichten meer van mijn kant, maar lekker Hollands weer en een bewolkt luchtruim. Het is wel even wennen nu het zo somber is, ineens sta ik weer met twee benen op de grond en besef ik me dat ik dus niet in sprookjesland woon. Voor de kinderen is het heerlijk! Ze zijn helemaal geen regen gewend. Vandaag waren de kinderen vrij in verband met Halloween. Tom en Nirea hebben de laarzen en regenkleding aangedaan en we hebben een eindje gewandeld. Als je mijn wijk uitloopt loop je tegen een supersteile berg op. Deze hebben we getrotseerd! Vooral voor de kinderen was het een hele overwinning. Het kostte wat moeite met die korte beentjes, maar we werden beloond met een prachtig uitzicht over San Ramon. Op de foto’s zie je de wijk waarin ik woon. Na de wandeling heb ik pannenkoeken voor Tom en Nirea gebakken. De hagelslag en schuddebuikjes lagen na het eten bezaaid over de grond om maar niet over de kinderen te spreken!

Aan het eind van de middag kon de grote verkleedpartij beginnen! Eerst heb ik Tom en Nirea in hun ‘harnas’ gehesen en daarna was daar het ‘moment surpreme’ Ik, voor het eerst in mijn leven, verkleed om vervolgens de straat op te gaan (natuurlijk tel ik mijn vroege kleuterjaren niet mee dan). Lichtelijk gegeneerd stapte ik met mijn outfit de auto in om naar het treinstation te rijden. Het betreden van het treinstation voelde hetzelfde als een eerste date of een kamer vol mensen binnen stappen terwijl iedereen je aangaapt. BRRRRRR. Maar gelukkig, ik was niet de enige die er uitgedost bijliep. Sterker nog, hoe dichter de trein San Fransisco naderde, hoe meer verklede mensen de trein instapten. In de stad zelf viel het zelfs op als je niet verkleed was! Iedereen, maar dan echt iedereen had zich uitgesloofd om er zo origineel mogelijk uit te zien. Bij het treinstation had ik met Mandy en Martha afgesproken. We zouden met zijn drieën naar het officiële Halloweenfeest in San Fransisco gaan. Dit was bij het AT&T park (naast het stadion van de San Fransisco Giants) We konden de auto van Mandy makkelijk parkeren. Het Halloweenfeest was leuk om een keer mee te maken, maar niet zo spectaculair als we hadden verwacht. Wij dachten dat het spektakel en sensatie zou brengen omdat dat natuurlijk de ‘Amerikaanse Cultuur’ is, maar niets was minder waar. Er stonden een aantal podia met muziek en allemaal kraampjes met eten. Dat was het….. Niks geen vuurwerk, pompoenen, opsmuk en entertainment, alleen maar verklede, dronken, gekke, uitzinnige Amerikanen. Ondanks de tegenvallende ambiance heb ik een leuke avond gehad. Mensen kijken is een van mijn grote hobby’s en vanavond heb ik mijn hobby weer uit kunnen oefenen!
Op de terugweg in de trein zat ik tussen dronken heksen, elfen, zusters, monsters, Elvis Presleys und so weiter. Tja, deze mensen hebben hun verzetje ook weer gehad, Amerikanen en alcohol…………


Zaterdag 1 november
Na mijn late avontuurtje van gisteravond dacht ik dat ik wel lekker uit kon slapen. Maar zoals jullie inmiddels al weten is dat errug lastig wanneer je het huis deelt met een vierjarige tweeling. Het was het proberen waard. Het aanschaffen van oordopjes staat hoog op mijn to do list.
’s Middags ben ik weer met de trein naar San Fransisco gegaan. De kas van het plaatselijke openbaar vervoer systeem wordt sinds mijn komst hier behoorlijk gespekt. Ik ben met de bus naar het huis van Mandy gegaan. Ze woont in hartje stad in een huis waar menigeen jaloers op zal zijn, inclusief mezelf. We zouden samen naar Connie gaan om daar film te kijken. Ook Connie woont in een huis waar ik mezelf later wel in zie wonen. Groot, groter, grootst. We hebben een pizza in de oven gegooid (ja mensen, ook de kant en klaar pizza’s zijn hier glutenvrij te verkrijgen! Halleluja!) en hebben op de bank Sex and the City The Movie gekeken. Het blijft een geweldige film! Na een gezellig avondje bleef ik bij Mandy slapen. Haar hostparents waren een weekendje weg en ik was van harte welkom. De logeerkamer was in een woord GEWELDIG! De buitenmuur was een glazen wand met uitzicht op de Golden Gate Bridge en Alcatraz! Ik werd in slaap getoeterd door de misthoorn in de haven en toen ik ’s ochtends wakker werd keek ik vanuit mijn bed zo over de twee boegbeelden van San Fran.

Zondag 2 november
Vandaag had ik een cluster meeting. Dat wil zeggen; alle au pairs uit de omgeving komen bij elkaar om samen iets te doen. Dit keer stond een cable car tour op het programma. DE nachtmerrie voor ieder kind; een cable car vol au pairs! We reden door de hele stad en we kwamen langs plaatsen die ik nog niet had gezien; seven sisters (je weet wel, die huisjes van Full House) Golden Gate Park en we reden OVER de Golden Gate Bridge. De tour alleen al was leuk, maar het bijkletsen en netwerken met andere au pairs was nog leuker. Ineens besefte ik me hoeveel mensen ik in de afgelopen paar weken al heb ontmoet! Mijn telefoonboek begint zich al aardig te vullen. Ik heb trouwens een geweldige telefoon! De Blackberry. In Nederland volgens mij niet bekend, maar daar moet echt verandering in komen! Na de tour gingen Martha en ik samen met drie Braziliaanse au pairs die we net hadden ontmoet, lunchen in Little Italy. Deze wijk staat bekend om zijn overvloedig aanbod aan Italiaanse restaurants.
Mijn salade was prima, maar de echt Italiaanse ‘flavor’ miste ik. Die Amerikanen denken dat ze de Italiaanse keuken kunnen evenaren maar de Nederlanders zijn daar zelfs nog beter in! Amerikanen zijn over het algemeen niet al te beste koks, hoe goed ze ook hun best doen.

Na de lunch ging ik samen met Martha en een van de Braziliaanse au pairs nog even shoppen. Dat Braziliaanse meisje (waar ik eerlijk gezegd niet eens de naam van weet, oeps!) was net een kip zonder kop in de Macy’s. Ze had geen cent te besteden maar ze moest hoe dan ook de DKNY afdeling afstruinen voor koopjes. Daar kwam nog eens bij dat ze ZEER moeilijk verstaanbaar was en een beetje, tja hoe leg je dat nou uit, wereldvreemd was. Als een malle ging ze de hele Macy’s door. Martha en ik wisselden een paar veelbetekenende blikken uit en waren het over eens dat we haar moest ‘lozen’ zodat wij even rustig een Starbucks konden drinken. We hebben de arme ziel maar rond laten dwalen en na drie kwartier kwam ze ons (met legen handen!!!!!) weer opzoeken. We vonden het hoog tijd om naar huis te gaan. Arme Marha moest nog de hele treinreis met haar doorbrengen! Ha, wat ben ik blij dat ik in San Ramon woon Martha!

Maandag 3 november
Het gewone arbeidersleven begint weer. Het weer is nog steeds niet om over naar huis te schrijven (en toch doe ik het, mmmm.) Geen plensbuien en donkere wolken meer, maar wel een paar graadjes kouder dan de afgelopen weken. De kinderen moesten weer gewoon naar school. Ook voor Tom en Nirea is het uit met de pret. Geen Halloweenfeestjes meer en geen overload aan treats. Voor het eerst sinds mijn komst hier, ben ik de HELE dag binnen gebleven met Tom en Nirea. Wat ben ik af en toe blij met het fenomeen DVD! Een geweldig zoethoudertje als je even geen inspiratie en leuke ideeën hebt. ’s Avonds heb ik niks gedaan. Ik heb sowieso een hele rustige week voor de boeg. Ana en Tim moeten allebei werken ’s avonds en eigenlijk vind ik het ook wel lekker om een paar avonden thuis te zijn!

Dinsdag 4 november
Election Day! Een historische dag in de Amerikaanse geschiedenis. En boy oh boy wat was het al snel bekend dat Obama de zware taak op zich krijgt! Om 11 pm zou de officiële uitslag bekend gemaakt worden. Maar om half negen was al bekend dat Mc Cain geen schijn van kans meer maakte. De laatste stembussen waren nog niet eens gesloten! Terwijl ik dit schrijf besef ik me ineens dat jullie in Nederland ook gewoon het nieuws kijken, dus laat ik er maar niet te ver over uitweiden. Samen met Robert en Renee heb ik geproost op de First black President. Ik was eigenlijk van plan om in Walnut Creek met Martha de uitslag te volgen maar dat liep toch anders. Ik ben ’s avonds nog naar de ‘plaatselijke kroeg’ gelopen om te kijken of daar nog spektakel was, maar dat was niet het geval. Hier en daar een eenzame Amerikaan met een glas bier voor zijn neus, sommigen om op hun overwinning te proosten en anderen om hun verdriet weg te drinken. Obama is volgens mij de meest geschikte presidentskandidaat maar eerst zal er een hoop tijd verloren gaan om het zaakje op orde krijgen. Ach ja, over politieke voorkeur valt niet te twisten (of juist wel) maar ik denk dat velen deze mening met me zullen delen.

Woensdag 5 november
Met veel pijn en moeite ben ik mijn bed uitgekropen. Het was een beetje te laat gister en het wijntje smaakte ook lekker! Weer een normale dag achter de rug. Ik ben weer naar de sportschool geweest en dat zet de teller voor deze week alweer op drie. Ik begin er lol in te krijgen en zie mijn conditie met sprongen vooruitgaan. In Amersfoort kostte het me bloed, zweet en tranen om die ellendige berg op te komen, maar ik denk dat ik dat nu fluitend doe. Dan nog maar te zwijgen over het feit dat de Amersfoortse berg een molshoop is in vergelijking met de bergen die hier te vinden zijn. ’s Avonds ben ik na het eten naar de Target gelopen. Een normale Amerikaan zou de auto pakken voor dit stukje, maar ik blijf een Nederlander. Bij de Target heb ik warme kleren gekocht(!!!!!) en een voorraad make up waar je u tegen zegt. Dit is hier zo goedkoop! De warme kleren zijn nu echt wel nodig want ik loop de hele dag te bibberen en te kleumen. Gek eigenlijk, want voor Nederlandse begrippen is het weer hier prima!

Donderdag 6 november
Vanavond komt mijn community counselor. Zij heeft de leiding over alle au pairs in de omgeving. Ze komt kennis maken (nu pas) en een praatje maken met Robert en Renee. Het zal een soort zakelijk praatje worden. Robert en Renee hebben de kans om dingen met haar te bespreken over mij en andersom. Ik denk eerlijk gezegd dat er niet veel valt te bespreken omdat alles op rolletjes loopt. Verder zal ze wat informatie geven over de studiemogelijkheden hier en zal ze de rechten en plichten van een au pair en van de hostfamily benoemen. Echt een formaliteit want in de tussentijd hebben we die zaken al lang besproken. We zullen zien. Breaking news horen jullie uiteraard, maar ik denk dat jullie daarvoor naar CNN moeten zappen. Kortom, het gaat hier super!

Dat was het dan al weer. Ik hoop dat mijn verhalen jullie nog steeds niet vervelen…. Volgende week krijgen jullie natuurlijk weer een update. Natuurlijk wil ik iedereen weer heel erg bedanken voor de lieve mailtjes, kaartjes, krabbels en reacties! Het is echt heel fijn om nog steeds zo veel van jullie te horen! Mijn laptop is mijn allerbeste vriend hier en wat kan mijn vriend toch veel! Skypen, bellen, mailen, krabbelen, chatten en kwekken. Mijn laptoppie draait heel wat overuren dus nu ga ik hem even wat rust geven! Tot volgende week en hou me op de hoogte van al jullie verhalen!