Hi from the sunshine state

Lieve iedereen,
Niet alleen weer een week voorbij, maar ook bijna weer een jaar voorbij. Morgen mag ik 23 kaarsjes uitblazen op mijn glutenvrije Apple pie! Het zal wel even gek zijn om hier jarig te zijn. Misschien voor jullie weer een reden om een borrel te drinken (voor de mensen die iedere dag op zoek zijn naar een excuus om iets te vieren) Voor mij een reden om een lekker taartje te eten!
Ook dit keer heb ik weer een hoop meegemaakt. Weer een week vol met leuke, gezellige, vrolijke en heerlijke momenten. Na het weekend ging ik weer fluitend en gelukkig naar huis omdat ik me zo gelukkig mag prijzen met zoveel lieve mensen om me heen!

Vrijdag 9 januari
Vrijdagavond had ik met Natalie afgesproken. 8 uur Costa Rica tijd, Nederlandse tijd 8:30. Met andere woorden, de tijd wordt niet zo nauw genomen in dit soort landen. Ik zou Natalie oppikken als ze klaar was met douchen, omkleden, voor de kast twijfelen welke schoenen ze nou aan zou trekken en welke tas ze nou mee zou nemen (echt waar, als we het over shopaholics hebben bedoelen we Natalie) Rond half 9 ging mijn telefoon dat taxibedrijf van Dijk voor kon komen rijden. We reden naar Walnut Creek om daar onze avond door te brengen. Zonder plan reden we Walnut Creek binnen en besloten we uiteindelijk om naar de bios te gaan. Om tien uur begon de film pas. Aangezien we dus nog wel even moesten wachten, hebben we maar weer een kopje koffie gedronken. Om half tien gingen we de bios in en moesten we ons eerst nog verwennen met wat versnaperingen voor tijdens de film. Het eettempo van Natalie lag zo hoog, dat alles voordat de film begon al op was (misschien is dat ook een gebruik in Costa Rica?????) en ik slechts een enkel snoepje had gegeten. Niet erg, daar was ik ook niet voor gekomen. De film was erg leuk (Bride Wars) en het was weer een geslaagd avondje. Na de film moesten we de kou weer in. Oke, nu weet ik dat we hier niet mogen klagen als ik de temperaturen met die in Nederland vergelijk, maar toch vond ik het behoorlijk fris. Het was dus heerlijk om mijn warme bedje weer in te duiken.

Zaterdag 10 januari
Geweldig, geweldig! Ik heb tot half tien onafgebroken geslapen. Tom en Nirea waren als muisjes zo stil en ik heb niet eens gemerkt dat Robert en Renee de deur uit waren gegaan.
Na een rustig ontbijtje en een tochtje naar het treinstation, had ik met Martha en Marjolein (een nieuw Nederlands meisje) afgesproken in San Fransisco. Zonder doel begonnen we te lopen. Juist het doelloos rondstruinen, rommelen en dwalen brengt vaak de meest heerlijke weekenden met zich mee! We wilden richting Little Italy met de bus. Toen we richting de bus liepen, zagen we ineens een groots protest. Volgens daarna geraadpleegde bronnen bleek dat zo’n 1000 Palestijnen zich op Union Square hadden verzameld om vervolgens tegen Israel te protesteren. De sfeer en het aanzicht van de pamfletten, leuzen en mensen was enorm indrukwekkend maar ook wel bedreigend. Sommige mensen hadden zelf familie verloren in Gaza, anderen deden mee uit solidariteit of misschien wel sensatie. Onder de indruk liepen we verder naar de busstop. Na lange tijd wachten kwam de bus nog steeds niet en besloten we maar te gaan lopen. Het was een prachtige dag, dus een wandelingetje was niet verkeerd. Na een half uurtje belandde we op Columbus street waar we hadden afgesproken met Mandy. Tijdens mijn verblijf hier, was ik al een paar keer langs een prachtige kathedraal op Columbus street gereden of gelopen, maar was hier nog niet in geweest. Nu we toch in de buurt waren, hebben we binnen meteen een kijkje genomen. Voor Amerikaanse begrippen een prachtige kerk. We liepen verder naar Fishermans Wharf waar we even een Frappuccino haalden, om vervolgens heerlijk in het zonnetje te gaan zitten. Het weer is top. Het is niet voor te stellen dat het januari is. In een parkje, vlak bij het water hebben we een uurtje lekker gezeten en genoten van de zon. Aangezien we toch bij mijn meest favoriete plaats van San Fransisco zaten (Chirardelli Square) zijn we daar meteen naar toe gelopen, en konden Mandy en ik het niet laten om toch nog wat overheerlijke Chirardelli chocolade in te slaan. ‘Ach, het is weekend’ luidt ons motto! Van Fishermans Wharf weer naar Union Square. Inmiddels hebben we in een dag, de hele stad al doorkruist en zijn van A naar B naar C gegaan om vervolgens weer bij A te belanden. Om een uur of 7 hadden we met Joris, Rik en Annemieke afgesproken. Het plan was om ergens wat te eten en dan een oer Amerikaans potje te gaan bowlen. De verwachtingen lagen hoog, aangezien ik de hele week hoog van de toren had geblazen. Uiteindelijk was de bowlingbaan vol en belandden we in een Mexicaans restaurant. Onder het genot van een heerlijke salade en een wijntje, begonnen ethische en politieke discussies los te komen. Wat heb ik dat gemist, een potje debatteren en discussiëren over kwesties zoals onderwijs, carrière, politiek enz. In het heetst van de discussie stegen de decibellen en de mensen naast ons keken af en toe lichtelijk geïrriteerd onze kant op. Wat gaat er nou boven een stevige discussie om vervolgens samen weer te proosten? Na het eten gingen we naar een pool café. Aangezien deze tak van sport mij niet zo ligt, heb ik toegekeken hoe de rest zich in het zweet werkte. Na een drankje en een potje poolen, gingen de lichten aan, de muziek uit en werden we vriendelijk doch dringend verzocht de tent te verlaten. Het einde van weer een heerlijke en geslaagde dag. Ik ging met Mandy mee naar huis, waar we nog even na hebben gekletst om vervolgens met een glimlach in slaap te vallen!

Zondag 11 januari
Ik heb eerst mijn lieve zus Margriet gebeld. Ze was jarig. Best vreemd om daar niet bij te zijn. Ze had al een gezellige dag achter de rug, terwijl mijn dag nog moest beginnen! Een dubbele verjaardag voor haar dus, dat geluk heb je als je zusje in de States zit. 3 Minuten mobiel gebeld en $10 armer, was ik toch weer een beetje op de hoogte. Een uitgebreide versie zou nog komen.
Na een heerlijk ontbijtje van Mandy, gingen we met de mini cabrio naar de supermarkt om wat boodschappies te halen voor ons dagje. Aangezien het weer echt fantastisch was, hadden we op het strand afgesproken met Martha, Marjolein, Connie en Annemieke. Met een gevulde tas en weer een heerlijke dag in het vooruitzicht ploften we neer in het zand. Al gauw kwam de rest ook aanzetten en waren we compleet. Tot zonsondergang hebben we wat gelezen, gekaart, cheerleading- achtige capriolen uitgehaald, gelachen en genoten van de heerlijke San Fransisco zon. Dat alles met een prachtig uitzicht op die mooie rode brug. Toen het zonnetje echt zijn laatste straaltjes had geschenen was het tijd om het strand te verlaten omdat het toen wel frisjes werd. Mandy ging weer naar huis en ik ging met Martha mee. Eigenlijk zou Martha, Marjolein en mij afzetten bij het BART station, maar we wilden deze dag eigenlijk nog niet achter ons laten. We besloten nog even van Lombard Street af te rijden en naar Union Square te gaan. We belandden in de H&M waar uitverkoop was. Voor slecht $15 in totaal ben ik de gelukkige eigenaar van een prachtig cocktail jurkje en een mooi jasje, met dank aan mijn personal shopping assistant Martha! Top! Om een uur of 7 was het dan toch echt tijd om naar huis te gaan. Zwevend op een wolkje van geluk, liep ik richting de trein. Wat heb ik toch een geluk met Mandy en Martha! Robert haalde me weer trouw op van het BART station. Samen met Robert en Renee heb ik nog koffie gedronken en bijgekletst om vervolgens lekker mijn bed in te kruipen. Na weer zo’n gezellig weekend, kan ik er weer even tegenaan!

Maandag 12 januari
Na weer een vroeg begin van de dag en van de week, bracht ik Tom en Nirea weer naar school. In plaats van naar de sportschool gaan, heb ik wat geskyped met Margriet en Marlis. Het is wel belangrijk om een beetje op de hoogte te blijven van alles in Holland. Ik was benieuwd naar de verjaardagsverhalen van Margriet. Ik ben weer helemaal bijgepraat. Het weer is hier nog steeds heerlijk. Terwijl Tom en Nirea in de speeltuin spelen zonder jas (!) zit ik lekker met een boek in het zonnetje te genieten. Dagen zoals deze zijn absoluut geen straf! De maandag was weer een dag zoals alle anderen, maar vloog weer om!

Dinsdag 13 januari
Spoed! Tijdens een telefoongesprek met Willemijn, ging mijn mobiel. De juf van Nirea had naar Renee gebeld dat Nirea hoge koorts had en meteen opgehaald moest worden. Helaas moest ik meteen het gesprek met Wil beëindigen om me naar het schooltje te haasten. Ik verwachtte een ernstig ziek kind aan te treffen, maar dat viel gelukkig reuze mee. Wat verhoging en een loopneus, niets ernstigs. De Amerikanen zijn wat dat betreft toch wel overbezorgd. Het was half 12 toen ik Nirea ophaalde, terwijl ze nog maar drie kwartier langer op school hoefde te zijn! Toen ik net thuis was, kon ik Tom alweer ophalen… Taxibedrijf van Dijk draait overuren, niet te spreken over de kilometerteller van de Honda! ’s Middags heb ik Nirea vertroeteld met lepeltjes honing, hoestdrank, keelsnoepjes, dekentjes en zo af en toe een dikke knuffel. Dat doet wonderen. ’s Avonds heb ik met Robert en Renee nog even om de tafel gezeten om de jaarkalender in te vullen; vakanties, zakenreisjes, holidays en andere bijzonderheden staan nu allemaal keurig genoteerd!

Woensdag 14 januari
Just another day in San Ramon. Nirea is nog steeds ziek. Dat betekend voor mij een lange dag werken. Normaal heb ik de ochtenden altijd een paar uurtjes voor mezelf, nu was Nirea thuis en mocht ik haar wederom vertroetelen. Helaas betekend een ziek kind voor Tom en Nirea dus ook dat ze niet naar de speeltuin kunnen. Nirea moest thuisblijven, dus Tom en ik ook. Jammer want het zonnetje schijnt zo lekker. Gelukkig is er nog zoiets als een tuin, Tom en Nirea gingen een hut bouwen van het klimrek en ik zat weer te genieten van de zon. Keer op keer verbaas ik me over het feit dat het januari is. Nu wil ik het niet mooier maken dan het is, maar het is toch echt zo. Sorry voor jullie in het koude Nederland. ’s Avonds ben ik na de BOERENKOOL (jaja, zelfs met dit weer), een wandelingetje naar de winkels en een verfrissende douche achter mijn laptopje gedoken om wat mailtjes te versturen en weer een uitzending van ‘Herman helpt’ te kijken. Zulke avondjes zijn heerlijk!

Donderdag 15 januari
Hoewel het bij mij nog woensdagavond is, smokkel ik een beetje door alvast over donderdag te schrijven. Ik kijk in mijn glazen bol en vertel jullie alvast wat mijn plannen zijn voor morgen (voor jullie dus vandaag, begrijpen jullie het nog?) Morgen heb ik weinig kans om nog te schrijven en mijn verhaal online te zetten. Aangezien ik mijn trouwe lezers niet wil teleurstellen doe ik het maar even op deze manier ;-)
Donderdagochtend moet ik afrijden voor mijn Californian Driver License. Naast een leuke ervaring is het ook handig om dat pasje eindelijk te hebben voor verzekering, auto’s huren en ID tijdens vliegreizen en kroegbezoekjes. Afrijden is voor mij meer een formaliteit, ik cross immers al meer dan drie maanden over de highway, met mijn muziek uit de boxen knallend. Natuurlijk laat ik volgende week nog wel even weten hoe ik me er van af heb gebracht, hopende dat ik jullie kan verblijden met positieve berichten!!
Verder ga ik ’s avonds weer lekker eten met Martha. De Chinees van vorige week viel bij ons allebei in de smaak, deze hebben we dus weer op de planning staan. Met een gezellig avondje in het vooruitzicht gaat een dag al helemaal in razend tempo voorbij!

Het weekend staat alweer voor de deur! Dit wordt er ongetwijfeld weer eentje met een gouden randje (hé mams,)! Rest mij niets meer dan jullie allemaal ook een heel goed weekend te wensen met veel ijs- en schaatspret! Tot volgende week

Liefs Janneke