New York, New York

Lieve iedereen,

Inmiddels ben ik terug in San Ramon na een week New York. Gek, in New York besefte ik me ineens hoe ik me thuis ben gaan voelen in Californie en wat een geluk ik heb met alle lieve en gezellige mensen om me heen. Door even uit mijn avontuurtje te stappen, werd alles even helder. Aan de andere kant ben ik ook veel bezig geweest met het thuis in Holland. Doordat ik mijn lieve vriendin Lotte bij me had, werd Nederland ineens weer heel tastbaar. Al met al heb ik een hele bijzondere week gehad in het teken van vriendschap, kerst(gevoel) en New York.

Maandag 22 november
Vanochtend moest ik te vroeg opstaan. Ook al heb je zo’n leuke week in het vooruitzicht, makkelijk is het niet. Om vier uur rinkelde mijn wekkertje vrolijk en werd ik geacht om naast mijn bedje te springen. Na een douche en een laatste koffer check, was ik klaar om te gaan. Renee was zo lief om me naar Oakland Airport te brengen…. Wat ben ik toch een geluksvogel! Daar aangekomen heb ik snel mijn bescheiden koffertje gedropt en door de security met de, nog steeds, oh zo aardige officers, gegaan. Natuurlijk kan een vliegtuig met Janneke aan boord niet zonder vertraging vertrekken. Na twee uur vertraging, waarin ik inmiddels het hele vliegveld op mijn duimpje heb leren kennen, vertrok ik dan eindelijk richting The Big Apple. Met een vertraging van 2 uur, 7 uur vliegen en een tijdsverschil van 3 uur, kwam ik om half 7 ’s avonds in New York aan. Mijn koffer stond keurig op de bagageband. Ik kon dus vlot naar buiten om een taxi naar Manhattan te pakken. Zodra ik mijn eerste stap buiten zette, was ik in shock, wat was het koud!…… brrrrrrrrrrrrrrrrr, natuurlijk had ik me voorbereid, maar dit sloeg alles. Overal lag sneeuw en de ijspegels vroren spontaan aan mijn neus. Een taxi in New York is gelukkig geen probleem dus al snel zat ik warm en voldaan in een taxi.
Na een half uur, werd ik afgezet voor mijn hostel. Ik vond het wel even spannend hoor! Straks beland ik in een gare bende met vreemde mensen. Natuurlijk viel dat heel erg mee. Ik kwam op een keurig kamertje met twee stapelbedden. Op een bed sliep een jongen uit Brazilie en in het andere bed een meisje uit China. Interessant van zo’n hostel is dat je mensen uit de hele wereld spreekt. Iedereen is jong, student en aan het reis. Naast een goedkope slaapplek, dus ook hele interessante mensen en gesprekken. Snel heb ik mijn koffer gedumpt en me opgefrist. Ik kon niet wachten om mijn lieve vriendin Lotte te zien. Heel toevallig woont ze slechts tien straten verderop. Dat wist ik nog niet toen ik het boekte. Toen ik het hostel verliet om naar haar toe te lopen, kon ik niet wachten. Met een rotgang ben ik naar haar toe gelopen. Wat was het fijn om haar weer te zien….. Na een dikke knuffel en wat traantjes zijn we naar haar kamer gelopen om lekker bij te kletsen. Na een uur of twee ben ik weer naar huis gegaan, we hebben tenslotte nog een hele week samen voor de boeg!

Dinsdag 23 november
Vandaag hadden Lotte en ik voor het ontbijt afgesproken. Lotte verblijft twee en een halve maand in een residentie. Ontbijt wordt voor haar verzorgd. Een kopje koffie kon nog wel meesmokkelen en een gebakken eitje zat er voor mij ook in. Na een lekker ontbijtje zijn we naar de metro gelopen. Deze zit bij ons om de hoek. Makkelijk dus! Ik heb meteen maar een weekkaart gekocht. Ons eerste tripje op de planning voor vandaag is; het Vrijheidsbeeld. Voor Lotte is het metrosysteem hier gesneden koek, dus ik ben maar als een kip zonder kop achter haan aan gegaan. Na een metroritje en een klein wandelingetje kwamen we dan eindelijk aan bij het boegbeeld van de stad; het Vrijheidsbeeld. Vanaf een afstandje hebben we haar bekeken. Dat was een bijzonder moment, beide moesten we weer even een traantje laten. Wat is het bijzonder dat ik dat moment met haar mag delen en dat we daar samen staan! Hierna zijn we langs de pier gelopen, langs Wallstreet en met de metro naar Union Square gegaan. Hier vlakbij is de school van Lotte. Daar had ze met een paar vrienden afgesproken om te lunchen bij de Koreaan. Wat was dat lekker! Bij New York hoort ook de diversiteit van culturen en dus ook een breed aanbod in restaurants. Na een heerlijke, gezellige, interessante lunch scheidden onze wegen weer en gingen Lot en ik even naar haar kamer om ons op te maken voor een wandeling door Central Park. Vanaf haar residentie is dat niet zo ver lopen. Het park was schitterend. Bedekt onder de sneeuw en de schemering begon in te vallen. Het was een bijzondere wandeling. Na Central Park kwamen we terecht op 5th Avenue. Alle hotels waren prachtig versierd voor kerst! Ik heb onwijs genoten van alles. Hierna gingen we terug naar haar residentie. Daar konden we dineren. Ik moest wel lachen om de atmosfeer in haar residentie. De ene helft in bejaard en heeft een steekje los en de andere helft is student…. De oude taarten staan constant te mopperen tegen de koks en sommige studenten zijn te verwend om het voedsel a la gaarkeuken te eten. Dat hield me niet tegen om toch een gokje te wagen. Een glutenvrije maaltijd voor een prikkie, dat is zeldzaam in New York, deze kans moest ik toch grijpen. Ik heb heerlijk gegeten, tja ach, sommige mensen moeten wat te zeuren hebben….

Woensdag 24 december
Vandaag een cultureel tripje in het vooruitzicht. Je kan New York niet verlaten zonder een museumbezoekje. Ik koos voor het Museum of Natural History. Voor degenen die de film Night at the museum hebben gezien; die dus… Dit museum is net als vele andere musea in New York te betreden met een vrije donatie. Entree hoeft dus niet betaald te worden, alleen een ‘vrijwillige’ donatie voor onderhoud en personeel. Een fantastisch goed in deze stad, zo hoort het immers te zijn. Het museum was prachtig. Een schat aan historie van de ontwikkeling van onze aarde en medemens. Na het museum zijn we een supermarkt ingedoken. We gaan kerst vieren bij een vriendin van Lotte. Ze heeft een appartement in Brooklyn gehuurd samen met nog een paar vriendinnen. In eerste instantie dacht ik dat de drukte in de supermarkten op de dag voor kerst iets Hollands was, niets is minder waar. Ook ik heb me dit jaar wederom tussen de mensenmassa moeten wurmen voor ons natje en ons droogje op kerstavond. Het gaat zo slecht met de Amerikaanse economie…. Na wat gemopper, gedrang en veel te dure boodschappen zijn we richting Brooklyn gegaan met de metro. Merel had samen met haar vriend al allemaal lekkere dingen klaar, vervolgens kwamen wij ook nog eens met lekker hapjes en drankjes en vervolgens ook de vriendinnen van Merel. Met een tafel vol hapjes (ook voor mij geschikt, wat kunnen mensen toch enorm meedenken) kon ons kerstavondje beginnen. Het echte kerstgevoel heb ik niet te pakken gehad, dat heb ik denk ik thuis gelaten in Nederland. Desondanks heb ik een fantastisch gezellige middag en avond gehad.


Donderdag 25 december
Eerste kerstdag. Maar hier een gewone dag voor mijn gevoel. Deze week zijn Lotte en ik al wel eens over Time Square gelopen, maar hadden we nog niet echt de tijd genomen om alles eens rustig te bekijken. Vandaag moest daar dus even verandering in gebracht worden. Daar liepen we dan, opgenomen in de enorme mensenmassa. Iedereen verwonderd en onder de indruk van alle bombarie en lichtshows. Natuurlijk was ik zelf ook blij om het te zien, maar de hysterie rondom dit gebied begrijp ik niet. Er zijn zoveel mooiere stukken in de stad, toch trekt iedereen massaal naar Times Square om alle lichtjes, studio’s, winkels, drukte en alles daaromheen te ervaren. We zijn even de M&M shop ingedoken; een twee etage tellende winkel vol met M&M’s en M&M souvenirs. Alles maar dan ook werkelijk alles kon je kopen met een M&M cartoon, ook waren de muren vol met de overheerlijke chocolaatjes in alle kleuren van de regenboog. Toen we de drukte gezien hadden, liepen we richting de residentie van Lot. Ik ben me ervan bewust dat ik heel veel dingen niet in mijn verhaal vertel omdat we tijdens onze wandelingetjes ook zoveel hebben gezien. Wees dus niet ongerust, natuurlijk heb ik ook Wall Street, 42 street, Broadway, Ground Zero St Paul Cathedral en nog veel meer hotspots mogen aanschouwen. Na een kerstlunch in de residentie konden we er weer even tegenaan. Ik wilde natuurlijk ook DE kerstboom zien bij Rockefeller Centre. Het was nog drukker dan op Times Square. We waren blijkbaar niet de enige die het unieke idee hadden om met kerst de kerstboom te aanschouwen. Toen ik de boom zag, was ik niet bepaald onder de indruk. De boom in ‘mijn’ San Fransisco is veel mooier en groter….. Het doet me weer eens beseffen dat wanneer er zo’n hysterie is rondom een trekpleister, dat het meestal tegenvalt. Ach, deze heb ik weer in de pocket en ik kan weer een van de ‘New Yorkse’ wereldwonderen van mijn lijstje strepen. Omdat we toch in de buurt waren, zijn we meteen doorgelopen naar St Patricks Cathedral. Een prachtige kerk en wat is het contrast groot; tussen alle torenhoge gebouwen staat ineens een kathedraal. Heel bijzonder.

Met de metro zetten we onze citytour voort. We hadden met een vriendin van Lotte om half 5 afgesproken bij de Brooklyn Bridge. Vanaf Brooklyn liepen we over de brug naar Manhattan. De lucht werd rood en het werd schemerig, aan de ene kant stond daar het Vrijheidsbeeld en aan de andere kant de skyline. Langzaam gingen de lichtjes aan. Een droom! Wat was dit prachtig! Ik kon wel uren blijven staan om alleen maar te kijken. Omdat onze maagjes begonnen te rommelen en we wel zin hadden in ons kerstdiner, zijn we na een tijdje toch maar doorgelopen. Met de Metro gingen we naar Bleecker street. Dit schijnt een straat te zijn waar veel gezellige restaurantjes zitten. In eerste instantie hadden we in gedachten om naar de Italiaan te gaan maar toen we langs een Ethiopiër (!!!!!!!) liepen, besloten we maar een gokje te wagen en iets heel nieuws en geks te proberen. De kaart zag er goed uit, dus laten we het maar proberen dachten we. Later kwam ik erachter dat alles met een soort bloempannenkoeken werd geserveerd. Voor mij dus niet eetbaar mits zonder pannenkoek. Het bedienend personeel keek me al ietwat vreemd aan toen ik zonder de pannenkoek bestelde. Later begreep ik ineens waarom. Het ‘menu’ dat ik had besteld was slechts de vulling van de pannenkoek. Ik kreeg als kerstdiner dus vulling voor op de pannenkoek, in een niet al te fraai bakje met een lepel ter grootte van een opscheplepel. Ondanks het eten dat niet zo spectaculair was, hebben we wel iets gedaan wat menigeen niet kan zeggen; kerstdiner bij de Ethiopiër. Na het karige diner zijn we naar huis gegaan om ons weer voor te bereiden op de volgende dag.

Vrijdag 26 december
Hier geen tweede kerstdag. Dat kennen ze niet. Nederlands is overigens het enige land in de wereld waar een tweede kerstdag bestaat. We begonnen onze dag met een tripje naar de Manhattan Mall. Vanavond gaan we met een paar vrienden van Lotte naar de club en aangezien ik geen geschikte outfit heb meegenomen voor een feestje, moest ik maar weer met mijn betaalpas zwaaien. Mijn personal shopping assistent Lotte trok een mooie en betaalbare outfit uit de rekken, ik ben club ready! ’s Middags had Lotte met een paar vrienden van haar school afgesproken om te schaatsen in Bryant Park. Wederom was het enorm druk, maar wel heel gezellig en sfeervol. Vorige week zaterdag stond ik nog op Union Square te schaatsen met Mandy, Martha en de andere Nederlanders, nu sta ik in The Big Apple. Wonder boven wonder ben ik het schaatsen nog niet verleerd. Ik stond weer eens versteld van mijn eigen capaciteiten. Wat voelde ik me gelukkig, een kerstboom, kerstmuziek, lieve mensen om me heen. Het was perfect! Na een uurtje begonnen onze voetjes langzaamaan te verstenen en zijn we over het verlichte Times Square gelopen en hebben we vervolgens de metro gepakt om te dineren in de residentie van Lot.
Na het eten ben ik even naar mijn hostel gegaan om me te douchen en me in mijn stapoutfit te hijsen. Op mijn gezicht een smeerseltje en een poedertje, mijn haartjes gestijld en Jans was klaar om te gaan. Vrienden van vrienden van vrienden van Lotte kenden een promoter die ons gratis de club in kon loodsen. Eenmaal in de club kregen we een relax bank toegewezen en stonden de flessen wodka al op ons te wachten. Zo leuk om dit keertje mee te maken en even te proeven van het decadente leven. We werden op onze wenken bediend, en het leukste van alles was nog dat het voor ons gratis was! Jaaaaaa, echte Hollanders kunnen dit erg waarderen, ik dus ook. Na een uurtje gingen we weer verder naar een andere club waar onze avond werd voortgezet. Ook hier mochten we weer in onze handjes knijpen en mochten we gratis naar binnen. Tot in de vroege (of late, het is maar hoe je het bekijkt) hebben we gedanst en gesjanst. Om een uur of vier was ik toch wel blij om het bed in te duiken! Het was weer een topdag!

Zaterdag 27 december
Vanochtend heb ik heerlijk uitgeslapen. Omdat ik hier een week ben, kan ik me dat wel permitteren. Ik hoef me niet te haasten in deze stad en kan alles rustig aan doen. Om een uur of half 12 ging ik naar Lotte haar residentie. Allebei een beetje moe en niet zo veel zin in ondernemingen, hebben we een hele relaxte dag gehad. Beetje kletsen, slapen, mailen enz. Om een uur of half 6 gingen we de deur uit. We hadden afgesproken om ons tapas avondje te herhalen bij Merel. Iedereen had lekker eten gehaald en we hebben relaxed The Notebook gekeken.

Zondag 28 december
Mijn laatste dag hier in New York, tjonge wat is dat snel gegaan. Ongelooflijk! We begonnen onze dag met een mooie wandeling door Riverside Park. We hebben weer heerlijk gekletst. Het is zo fijn om met mijn lieve vriendin Lotte te praten over onze ervaringen. Ik leer daar zelf ook nog van. Na een twee uur durende wandeling zijn we weer naar de Residentie gegaan om daar te lunchen. ’s Middags wilde ik nog even naar Time Square om wat prullaria en lelijke souvenirtjes te kopen. Nou, dat is gelukt! Wat een merchandising, wat gaat daar een geld in om. Toch doe ik zelf ook mee aan de gekte en koop ik ook veel te veel nutteloze dingen. We zijn verder door de stad gelopen en hebben weer een heleboel van de stad gezien. Door de benenwagen te nemen in plaats van steeds de metro, zie je zoveel meer van de stad. We hebben er wel heel wat kilometers op zitten, maar dus ook een heleboel gezien! Aan het eind van de middag zijn we weer naar de Koreaan gegaan. Ik wilde daar graag nog een keer naar toe omdat het eten zo lekker was! Een goede afsluiter van onze week samen. Wederom een zeer geslaagd dinertje. Die Koreanen kunnen wel koken, zeker de moeite waard om het eens te proberen. Na het eten wilde Lotte me als afsluiter nog een uitzichtspunt laten zien. We zijn dus naar Brooklyn gegaan om de skyline by night te zien. Het was prachtig. Zonder ook maar iets te zeggen hebben we een kwartier staan kijken, ieder met onze eigen gedachten. Een betere afsluiter kon ik me niet bedenken. Toen kwam daar het afscheid. De vorige keer dat ik afscheid van Lotte nam op Schiphol, wisten we dat we elkaar na drie maanden weer zouden zien. Nu moesten we voor tien maanden afscheid nemen. Het was even een moeilijk moment, maar ik voelde ook dat ik weer naar ‘huis’ ging en weer terug naar de stad waar ik van ben gaan houden; San Fransisco. Doordat ik nu weet dat ik daar goed zit, is afscheid nemen wat makkelijker. Het was een geweldige week hier, maar het is goed om weer terug te gaan.

Maandag 29 december
Om kwart over drie ’s nachts ging keurig mijn wekkertje af. Muisstil heb ik mijn koffer gepakt. Dat is wel het nadeel van een hostel, je slaapt met anderen op een kamer dus je moet rekening houden met je kamergenootjes. Het verblijf in een hostel is me overigens alles meegevallen. Er zitten alleen maar jongeren die allemaal onderweg zijn en op reis zijn. Deze week heb ik met mensen over de hele wereld gekletst en mijn kamer gedeeld; China, Taiwan, Australie, Brazilie en Frankrijk. Voor het lage bedrag dat ik heb betaald, kan je geen topkwaliteit en luxe verwachten, maar het was allemaal prima voor elkaar. Om half 4 kon ik uitchecken en heb ik een taxi gepakt richting JFK airport. Tot nu toe verliep alles nog volgens de planning. Om half 5 was ik op het vliegveld en kon ik snel mijn bagage droppen en door de Security. Om 6:30 zou mijn vlucht gaan, althans………. Dacht ik. Na een uur stond mijn vlucht nog niet vermeld op het bord en ben ik eens gaan informeren waar ik moest zijn. Tot mijn grote schrik zei de vrouw dat er geen 6:30 vlucht is. Ik liet haar mijn boardingpass zien met de tijd 6:30pm. Maar mevrouw, zei de stewardess, uw vlucht is pm niet am. VANAVOND gaat mijn vliegtuig pas! Tjongejongejonge wat voelde ik me dom. Dat am en pm is verwarrend, maar dat ik zo’n fout kon maken. Restte me niets anders om maar te wachten. Na 14 uur op het vliegveld te hebben gelopen, geslapen, gelezen, nog eens gewandeld, koffie halen, lezen, en mensen kijken, vertrok mijn vlucht gelukkig keurig op tijd en verliep alles goed. In Oakland stond zelfs mijn koffer op de band! Ik was helemaal opgelucht toen Robert me vertelde dat ik een klassieke fout heb gemaakt en dat met mij velen de mist in zijn gegaan door de andere tijdsaanduiding hier.

Woensdag 31 december
Om mijn verhaal wat in te korten, laat ik de dinsdag maar even achterwege. Dit was immers een gewone werkdag voor mij. Vanmiddag heb ik even naar mijn familie gebeld om ze alvast het allerbeste te wensen voor het nieuwe jaar. Terwijl jullie al met knallende kurken en vuurwerk 2009 zaten in te luiden, was het bij mij nog drie uur ’s middags.
Aan het eind van de middag ben ik met de BART naar San Fransisco gegaan. Samen met Mandy, Joris en Rik gaan we het nieuwe jaar inluiden. Na enig oponthoud met de trein kwam ik met een tas vol lekkere hapjes rond een uur of 7 bij Mandy aan. Ze moet gewoon werken, dus we kunnen de deur niet uit. We halen de gezelligheid dus maar zelf in huis. Joris en Rik stonden om een uur of 10 op de stoep. We hebben gekletst en gelachen. Om een uur of half 12 gingen we ons klaarmaken om de jacuzzi in te gaan. We wilden het nieuwe jaar inwijden met het uitzicht op de Golden Gate en de Bay. Wellicht zit er voor ons nog een beetje vuurwerk in. Na het aftellen om 12 uur, bleef het akelig stil. Oud en Nieuw is hier niet zoals in Nederland. Geen duizendklappers, lichtshows, gillende keukenmeiden en muurvlinders hier, maar doodse stilte. Klokslag 12 uur belden mijn lieve paps en mams om te laten weten dat ze aan me denken ondanks het tijdsverschil! Fijn!
Na een uurtje in de jacuzzi heb je het gevoel dat je bloed kookt en moet je er echt wel uit. Binnen hebben we ons avondje nog even voortgezet. Om half drie pakten Joris en Rik de taxi en gingen Mandy en ik ook ons bedje opzoeken.


Ja lieve mensen, weer een heel lang verhaal. Natuurlijk heb ik een beknopte versie gegeven van al mijn belevenissen. Ik beloof dat ik volgende week weer wat beter mijn best ga doen op mijn verhaal. Dan is alles weer gewoon en heb ik de tijd om een mooi verhaaltje neer te zetten. Natuurlijk wens ik jullie allemaal heel veel geluk in het nieuwe jaar! Verder hoop ik dat jullie je dit keer allemaal wel aan je goede voornemens houden!
Mijn goede voornemen? Al die afschuwelijke koekjes, brownies en chocolaatjes laten staan.
Mijn wensen voor 2009? Gek genoeg heb ik die niet, ik weet dat dit een topjaar wordt en dat ik ga doen wat ik allemaal wil. Ik hoef me op dit moment niets meer te wensen omdat ik me gelukkig voel.

Liefs Janneke