The story continues

Lieve iedereen!
Allereerst wil ik even kwijt dat ik ontzettend verrast ben door alle lieve, gezellige en vooral steungevende reacties. Ik heb alle reacties al wel een paar keer gelezen en vind het ontzettend leuk om van jullie te horen! Keep on doing that! Ondertussen heb ik er al weer bijna een week opzitten en zoals beloofd hier weer een update van mijn wel en wee in the Bay Area.

Vrijdag 10 oktober
Vandaag mocht ik uitslapen van mijn hostfamily, maar ik belandde de volgende ochtend al te vroeg in de realiteit. Voor iedereen die het nog niet wist, uitslapen met vierjarige kinderen in huis... Nee dus. Om acht uur 's ochtends werd er op mijn deur geklopt door de kids. Natuurlijk waren ze erg benieuwd naar die nieuwe, vreemde au pair. Om de hoek verschenen twee engelachtige koppies. Tom en Nirea. Ze kwamen even een knuffel brengen en gedag zeggen. Natuurlijk kon ik na dit welkom niet meer slapen en ben ik maar achter mijn laptop gedoken. Daar las ik alle lieve mailtjes van iedereen. Dat is toch wel even slikken. Soms heb ik wel momenten dat ik me echt af vraag wat ik nu weer heb gedaan. Gelukkig gaat dat steeds beter. Om een uur of tien kwam Suzanne (huidige au pair) thuis. Ze had de kinderen naar school gebracht. We zijn even naar de Starbucks gereden en hebben daar weer een heerlijke koffie gedronken. Het is zo fijn om te praten met iemand die ervaring in deze overweldigende situatie heeft. Het is fijn om te horen dat ze het ook lastig vond in het begin maar dat ze nu echt een leven heeft opgebouwd hier. Dat is toch wel een geruststelling. Ik ben ervan overtuigd dat het met mij ook wel goedkomt hoor. :-)
De rest van de dag stond in het teken van de kids. De kinderen ophalen van school, lunchen met de kids en 's middags naar de speeltuin. Zo ziet mijn dagelijkse rooster er voor het komende jaar ongeveer uit.

Zaterdag 11 oktober
Vanochtend werd ik net zoas gister met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik besef me nu wel dat au pair zijn en uitslapen dus echt niet samengaat. Laten we het maar positief inzien en denken dat ik zo lekke veel aan mijn dag heb! Vandaag ben ik naar de pumpkin patch geweest met Renee, Tom en Nirea. Het is bijna halloween en overal liggen de pompoenen al voor de deur. Een pumpkin patch is een veld vol met pompoenen. Helemaal in de halloweensfeer. Een typische kennismaking met de Amerikaanse 'cultuur'. Daarna ben ik samen met Renee naar mijn luilekkerland geweest; de Trader Joe's! Alles maar dan ook alles wat Janneke een jaar niet heeft mogen eten hebben ze voor mij! Lees donuts, pannenkoeken, pizza, brownies, brood, hamburgerbuns, wraps und so weiter. Sorry iedereen maar ik denk niet dat ik meer terug kom naar Nederland :-)
Renee en ik hebben even flink ingeslagen en mijn dag kan niet meer stuk. Daarna ben ik door alle Malls en winkels in de omgeving geloodst totdat ik dacht dat ik in een fata morgana was beland. Hier is alles maar dan ook alles in overvloed te koop. California is het land van melk en honing!

Zondag 12 oktober
Uitgelaten als een klein kind, stapte IK vandaag als eerste mijn bed uit. Niet omdat de kinderen me wakker maakten maar omdat ik vandaag voor het eerst naar San Fransisco ging. Deze week is fleetweek in SF en is het Columbusday. Fleetweek is een eerbetoon aan de marine en wordt bezegeld met een vliegshow van de Blue Angels; de meest prestigieuze F16 piloten halen stunts uit boven de baai. Samen met de mannen des huizes ging ik op weg naar de grote Stad. Het was wel even slikken toen ik daar eindelijk die rode, enorme, indrukwekkende, kenmerkende GOLDEN GATE BRIDGE voor me op zag doemen. Zo lang heb ik er naar toegeleefd om in deze stad rond te struinen en eindelijk ben ik er echt. Samen met Robert en Tom ben ik door China town, Little Italy en Columbus street naar Chirardelly square gelopen. Waarschijnlijk waren de weergoden op de hoogte van mijn komst want zelfs in deze stad, waar het vaak mistig en koud is, straalde de zon en had ik het zelfs warm. Robert en Tom gingen alvast naar de vliegshow kijken en ik heb wat door de stad gelopen. Hier ga ik nog heel wat uren door brengen dat weet ik zeker! Helaas verliep de terugreis naar huis minder voorspoedig. We waren niet de enige die hadden bedacht om met fleetweek naar SF te gaan. Na een terugreis van drie uur (normaal duurt het zo'n half uur, drie kwartier) waren we eindelijk thuis.

Maandag 13 oktober
Vandaag mijn eerste echte werkdag! Om zeven uur ging de wekker en kregen Suzanne en ik de kids. Half slaperig zaten we met zijn vieren aan het ontbijt. De kids moeten om kwart over negen op school zijn. Om negen uur rijden we weg naar school. Die twee uur voor vertrek zijn hard nodig, want zo snel gaat het aankleden, ontbijten en tandenpoetsen nog niet. Vooral niet als er zo'n lastige nieuwe au pair is, die vanaf het begin zeer consequent en precies is. Dan moeten de kids toch even kijken of deze nieuwe au pair duidelijke regels heeft. Gelukkig weet ik hier wel raad mee en ben ik vanaf het eerste moment onverbiddelijk. Misschien niet zo gezellig, maar wel nodig denk ik.
Om twaalf uur moesten we de kids weer ophalen van school. Tussendoor heb ik even gebelt met het thuisfront en skype met Marlis uitgeprobeerd! Mensen, skype is echt een aanrader! Wat een uitvinding! 's middags heb ik met de kinderen geluncht en hebben we lekker geknutseld en naar de speeltuin geweest. Omdat dit mijn dagelijkse routine zal worden, zal ik jullie niet iedere dag vervelen met deze verhalen. De komende dagen zal ik de hotspots even benoemen om het voor jullie ook interessant te houden.

Dinsdag 14 oktober
Janneke is MOBIEL bereikbaar. Dat voelt goed! Na een anderhalve week zonder ben ik eindelijk weer On Air. Dat komt goed uit, want ik ben druk aan het mailen met andere au pairs in de omgeving om een afspraak te maken. Smsen is in dat geval toch wat gemakkelijker. Daarnaast heb ik nog het voornemen om ondanks al het lekkere eten hier geen grammetje aan te komen (dat schijnt een onmogelijk opgave hoor, maar mij zal het niet overkomen ;-) ) dus ben ik naar de sportschool gegaan om maar meteen een abonnement aan te schaffen. Vanaf nu probeer ik iedere dag een half uurtje of drie kwartier te fitnessen als ik de kids heb weggebracht. Ik zie jullie achter de computer al lachen... maarre goede voornemens mogen toch?

Woensdag 15 oktober
Vanochtend ben ik met Robert naar de social security gegaan om een security number aan te vragen. Dat is een soort sofi nummer. Pas als je dat hebt, kan je pas echt wat in the States. Dit kan wel een aantal weken duren. Zodra ik mijn number heb, ga ik een rijexamen aanvragen om mijn Californian drivinglicense te behalen. Dat is geen verplichting, maar wordt wel aangeraden. Vanavond heb ik mijn eerste avond doorgebracht bij een bar. Oorspronkelijk zouden we naar de Hooters gaan, maar daar wordt alleen bier of fris geschonken. En aangezien ik na zoveel nieuwe dingen best wel eens een wijntje lust ben ik met Robert naar een andere pub gegaan, waar we nog heerlijk buiten konden zitten. Het is echt ongelooflijk hoe heerlijk het weer hier is! De hele dag loop ik met slippers en hemdjes! Dat zijn momenten dat ik Nederland dus echt NIET mis! ;-)

Donderdag 16 oktober
Dat is dus vandaag. Vandaag heb ik een bankaccount geopend. Eindelijk ben ik nu echt independent. Vanaf morgen heb ik de auto tot mijn beschikking en ben ik dus minder afhankelijk van mijn host family. Voor beide partijen fijn natuurlijk, hoewel ik het erg goed met ze kan vinden. Ze nemen me op sleeptouw en regelen van alles voor me, maar het is nu toch ook wel goed om op eigen benen te staan. Voor de kinderen een beetje een gekke dag. Morgen is Suzannes' laatste dag en vanavond hadden we het afscheid van Suzanne. Voor mij was het best vreemd om daar bij te zitten. Ineens besef ik me dat ik over een jaar ook afscheid neem van dit land. En dat jaar lijkt nog zooooo lang. Gelukkig heb ik al gemerkt dat het contact met thuis erg gemakkelijk te onderhouden is, het medium internet heb ik nog nooit in mijn leven zo gewaardeerd!!! Vooral toen ik er achterkwam dat er airmail op mijn kaarten moet staan, nadat ik ze al op de post heb gedaan. Mijn eerste lading kaarten wordt nu dus over de zee per schip vervoerd en heeft nog een lange weg te gaan. Net had ik Mandy aan de telefoon. Zaterdag heb ik met Mandy en Connie mijn eerste meeting in San Fransisco en gaan we lekker shoppen en gezellig eten! Ik ga eens uitzoeken hoe het hier is gesteld met het OV.... Als jullie volgende week niets meer van me horen ben ik dus halverwege met vertraging gestrand.

Lieve mensen. Ik heb weer veel te veel geschreven. Dat was eigenlijk niet de bedoeling want ik wil jullie ook niet van jullie kostbare tijd beroven. De volgende keer probeer ik wat beknopter te zijn. Volgende week weer een update van deze kant!

Heel veel liefs Janneke