Half Moon Bay

Lieve iedereen,
Deze week ben ik lekker aan het uitwaaien aan het strand. We zitten in Half Moon Bay t/m zaterdag of zondag. Het is hier wel steeds bewolkt, maar dat mag de strandpret niet drukken. Het water is sowieso veel te koud om te zwemmen dus het is geen tegenvaller. Daarnaast komt ook het feit dat we de hitte in San Ramon niet hoeven te doorstaan. Hoewel ik deze week veelal dezelfde dingen doe, is het een topweek tot nu toe!
Foto’s van deze week;
http://picasaweb.google.nl/jansje88/AugustusWeek3HalfMoonBay#


Zaterdag 15 augustus.
Rond een uur had ik met Mandy in San Francisco afgesproken. We zouden in de stad rondhangen zonder een doel voor ogen. Dat zijn altijd heerlijke dagen in de stad. Zodra ik de stad binnenkwam, voelde ik de rush van stad en voelde ik weer een soort van ‘gelukzalig’ gevoel. San Francisco is zo mooi, ik voel me er thuis. Wanneer ik de stad vanuit de verte zie liggen, voel ik een vreemde kriebel. Ik hou van San Fran. Sommige mensen hebben dit gevoel bij New York, ik heb het dus hier. Mandy kwam om klokslag een uur op de afgesproken plek aanwandelen. We hadden eigenlijk wel een missie; shoppen. Ik koop alleen nog het hoognodige, aangezien het hele rataplan straks ook weer in twee koffers gepropt moet worden. Ik kon me heel goed inhouden en Mandy kocht ook alleen ‘het hoognodige’. Na onze shopsessie belandden we weer op Union Square. Het was uitzonderlijk warm in de stad, we genoten dus van een zonnestraaltje en van de constante mensenmassa die aan ons voorbij ging. We liepen nog even door China Town en hier en daar deden wat straatmuzikanten hun best om wat centen bij elkaar te schrapen. Dit alles bij elkaar maakt deze stad San Francisco, er is altijd beweging en mensen zijn in beweging (people in motion ‘Scott Mc Kenzie, SF) Tegen vieren liepen we Westfield binnen en haalden we een salade om mee te nemen. We gingen naar de bioscoop en konden daar dus lekker ons maaltje verorberen. How convenient! We gingen naar ‘The Timetravelers Wife’, echt een schitterende film! Na de film ging ik met de trein naar huis. Robert en Renee zijn inmiddels al naar Half Moon Bay vertrokken en dus heb ik het rijk even voor mij alleen. Ik heb lekker op de bank voor de tv gehangen! Love it!

Zondag 16 augustus
Toen ik wakker werd, heb ik eerst even wat telefoontjes met het thuisfront gepleegd. Ik ben nu weer op de hoogte van de laatste nieuwtjes. Rond een uur of 11 begon ik met het inpakken van de spullen. Ik ben deze week namelijk te vinden in Half Moon Bay. Naast mijn eigen spullen moest er ook nog het een en ander mee voor de familie. Met een volgeladen auto reed ik rond een uur of half twee weg van huis. Na een prachtige rit, die naar mijn zin veel te kort was, kwam ik om drie uur op plaats van bestemming. We zitten in het huis van een collega van Robert. Een gezellig huisje, dichtbij het strand. Bovendien ligt het huis aan de wereldberoemde Higway 1. Toen ik aankwam, scheen de zon. Dat is niet vanzelfsprekend omdat het in Half Moon Bay vaak ‘San Francisco’ weer is. We hebben hier te maken met dezelfde mist en bewolking als in de stad. We hebben een uurtje buiten gezeten en vervolgens ben ik met Robert en de kids nog even naar het strand gelopen. Met de korte kinderbeentjes erbij, waren we toch al gauw een half uur aan het wandelen. De kinderen hebben lekker gespeeld aan het strand. Na een uurtje liepen we weer naar huis en gingen we lekker eten. Robert en Renee hadden vanochtend verse zalm gehaald in de haven. Heerlijk! Met een lekker wijntje erbij was het een heel gezellig etentje!

Maandag 17 augustus
Vandaag moest ik gewoon weer aan het werk, nou ja gewoon, er is hier van alles te doen. Vanochtend ben ik met Tom en Nirea naar de haven gereden. We hebben daar een lange tijd rondgelopen. Er lagen zeehonden op de vlonders en de vissers haalden hun netten binnen. Het was behoorlijk bewolkt, maar dit bracht ook een hele gezellige sfeer met zich mee. De vissers hard aan het werk, de zeehonden, de misthoorn op de achtergrond. Vooral de misthoorn bracht een soort melancholieke sfeer met zich mee. Rond twaalf uur waren we weer thuis en was het tijd voor de lunch. Nadat Tom zijn nap had gedaan, liepen we naar het strand. Het was inmiddels behoorlijk opgeklaard. Met een schep, emmer en een tas met handdoeken, droge kleren en een snack gingen we op pad. Aan het strand vermaakten de kids (en ik natuurlijk ook) zich met kastelen bouwen, pootjebaden, tikkertje en emmertjes water halen. De terugweg verliep helaas wat moeizamer. Tom en Nirea waren natuurlijk hartstikke moe van de frisse buitenlucht en het spelen. Ik sleepte ze er doorheen met liedjes als; ‘daar boven op de berg’ en ‘mijn tante uit Marokko’. Om een uur of half vijf namen Robert en Renee mijn ‘dienst’ over en kon ik nog even naar het strand. Mijn voornemen is om iedere dag even hard te lopen langs het strand. Na een half uurtje stopte ik even om op adem te komen en zag ik tot mijn grote verbazing een groep dolfijnen voorbij zwemmen. Wat een prachtig gezicht! Dit zorgde even voor een brok in mijn keel. Ik vind het zo bijzonder dat de dieren die je normaal op tv ziet, hier gewoon in het wild leven. Vlak bij ‘mijn huis’!!! Ook zwommen er talloze zeehonden en doken de pelikanen het water in. Na anderhalf uur kwam ik thuis en aten we lekker Amerikaans! Broodje hamburger van de barbecue. ’s Avonds ben ik nog even op zoek gegaan naar een hostel in New York. Mandy en ik zitten 31 oktober t/m vier november in ‘The Big Apple’ Om vervolgens naar Nederland terug te vliegen. Nu blijkt dat dat weekend net de marathon van NY plaats vindt. We zijn dus maar meteen op zoek gegaan naar een verblijfplaats voordat alles voor onze neus wordt weggekaapt. Het is gelukt hoor! We zitten in hetzelfde hostel als waar ik met kerst verbleef.

Dinsdag 18 augustus
Om half zeven ging de wekker voor de kids. Volgende week begint hun nieuwe school en zo langzaam maar zeker moeten ze in het ritme zien te komen. Hun les begint namelijk al om tien over acht. Met slaperige koppies zaten Tom en Nirea aan het ontbijt. Nadat ik wat had voorgelezen en met de kids had getekend, laadde ik de stepjes in de auto en reden we weer naar de haven. Vanaf de haven loopt een verhard pad langs het strand. De kinderen konden hun energie zo even kwijt. Wat geniet ik toch van Tom en Nirea. Ze worden zo wijs en ze zijn zo leergierig. Zucht, wat zal ik ze gaan missen. Meer dan ik tot nu toe had gedacht. Nu ik drie weken zo intensief met ze bezig ben, wordt de band nog hechter. ’s Middags liepen we weer naar het strand. Ook vandaag speelden ze weer heerlijk. De terugweg moest ik afkopen met jelliebeans. Hun arme beentjes waren zo moe. Daar liep ik dan; ‘bij die blauwe auto krijgen jullie een jelliebean, bij dat bord, bij die bocht enz.’ Onder een luid gejuich bereikten ze iedere keer toch hun doel. Ook kennen ze inmiddels ‘het hondje van de slager’ van voor tot achter. Voor het eten ben ik weer even gaan hardlopen langs het strand. Het is zo heerlijk dat ik na het eten weer naar het strand ging voor een wandeling. Ook vandaag zag ik een groep dolfijnen voorbijgaan. Zo dichtbij! Tja, weer mijn camera vergeten…. Zucht.

Woensdag 19 augustus
Vandaag weer hetzelfde riedeltje. ’s Ochtends naar de haven en ’s middags naar het strand. Tja, de kinderen vermaken er zich en ik ook dus; ‘Why change a winning team?’ ’s Avonds gingen Robert en Renee samen op pad en was het dus ‘Janneke avond’ voor Tom en Nirea. Ik maakte een echte Amerikaanse maaltijd; hotdogs en macaroni and cheese. Ook hiervan is de glutenvrije variant gemakkelijk te vinden in de winkels. Lekker makkelijk en Tom en Nirea vonden het ook heerlijk ondanks de ontbrekende gluten.

Donderdag 20 augustus
Vandaag weer gewoon aan de slag. Ik zal eens even wat verandering in ons schema aanbrengen. Even wat anders ondernemen dan het ‘vaste riedeltje’. Vanavond ga ik met Robert een aantal kroegen bezoeken in de buurt. Een avondje stappen in Half Moon Bay dus.

De week hier zit er gelukkig nog niet op. We hebben nog een paar dagen aan het strand. Mijn weekendplannen zijn nog niet helemaal duidelijk. Het is vanaf hier prima te doen naar San Francisco dus wellicht ben ik daar. Vanaf volgende zullen mijn dagen er weer als vanouds verlopen. Tom en Nirea gaan dan weer naar school en vanaf dan is het nog drie weken voordat de nieuwe au pair komt. Time flies…..
Liefs Janneke