Home sweet home.....

Lieve allemaal,
Daar is hij dan….. De allerlaatste. Dit keer vanuit Nederland. De afgelopen dagen zijn heel hectisch, verrassend en soms ook een beetje verwarrend geweest. Velen van jullie heb ik totaal onverwachts al aan mogen treffen. Geweldig, fantastisch om iedereen zo even te zien. De komende tijd wil ik iedereen natuurlijk nog even wat uitgebreider spreken, dat komt allemaal nog zo snel mogelijk.
Voor foto’s:
http://picasaweb.google.nl/jannekeavandijk/TerugInNederland#

Donderdag 5 november
Licht gespannen wachtten Mandy en ik op ons vliegtuig, hij vertrok om 11 uur ’s avonds vanuit New York. We hoopten beiden dat we nog wat konden slapen in het vliegtuig, maar helaas is dat niet gelukt. De volgende dag kwamen we om 11 uur aan op London Heathrow, daar moesten we drie uur wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Ik begon nu wel echt zenuwachtig te worden. Om me heen verzamelden zich steeds meer Nederlanders die ook naar Amsterdam vlogen, nu wordt het echt. In het vliegtuig naar Amsterdam waren Mandy en ik net twee uitgelaten pubers, we kletsten en lachten natuurlijk veel te hard. Eenmaal geland liepen we naar de bagageband. Vanuit de verte zag ik mijn zus al wild enthousiast zwaaien en stond Lotte voor het raam. Het wachten op de koffers duurde naar mijn idee uren. Gelukkig was alles er! Ik liep samen met Mandy door de deur en vanaf dat moment ging alles zo snel. Mijn familie, Lotte, Marlis en een oom en tante stonden op me te wachten met een spandoek en………… Elise…….. Ik liep naar Elise toe en heb haar eerst heel goed bekeken en vastgehouden. Wat is ze mooi, wat is ze lief, wat is ze schattig. Dit moment was voor mij heel bijzonder, na dertien maanden zag ik voor het eerst mijn kleine nichtje. Daarna heb ik iedereen een hele dikke knuffel gegeven. Het is voor mij een onmogelijke taak om dit moment in woorden uit te drukken, zo lang heb ik er naar uit gekeken en ineens was het er…… Na een lach en een traan, ging iedereen zijn eigen kant weer op, sommigen met de trein, sommigen met de auto. Ik reed met mijn ouders naar huis, mijn zussen en zwagers zouden ook naar Woudenberg komen. Eenmaal thuis was daar de laatste die ik nog heel graag wilde zien; Thomas! Al snel zei hij; ‘weet je, het is alsof je nooit bent weggeweest.’ En dat is precies zoals het is; alles staat er nog gewoon, iedereen is er nog, iedereen is hetzelfde en toch ook veranderd. Niet alleen ik heb dit jaar veel meegemaakt, voor niemand heeft de tijd stilgestaan. Iedereen is een schat aan ervaringen en gebeurtenissen rijker….. ’s Avonds hebben we lekker met z’n allen gegeten. Om tien uur was ik heel moe en ben ik naar bed gegaan.

Vrijdag 6 november
Ik werd pas om half 12 wakker…. Tijdens het ontbijt heb ik met mama een beetje bijgekletst. Eigenlijk heb ik nog niet zo heel veel te vertellen. Het moet allemaal nog komen denk ik. Om twee uur ging ik met Thomas naar Amersfoort met de bus. Ook Amersfoort is nog steeds Amersfoort….. gek he? Ik heb heerlijk met Thomas gepraat onder het genot van een drankje in de Curtis. Wat fijn om zo met mijn broer te zijn. Heerlijk dat hij ook nog bij mijn ouders woont, het is zo gezellig!
’s Avonds heb ik lekker gegeten met mijn ouders en ben ik vervolgens even naar het Kruitvat gelopen in Woudenberg. Ineens begon ik me te beseffen dat ik weer in Nederland was; alles is zo klein en wat heb ik weinig te kiezen in de winkels.

Zaterdag 7 november
Vanochtend werd ik opgehaald door Willemijn en Elise. Vandaag ga ik een dagje met Elise op pad. We aten een taartje om de verjaardag van Elise nog dunnetjes over te doen. Willemijn en Elise lieten al haar speelgoed en spulletjes zien. Na de lunch ging Elise nog even slapen. Samen met Willemijn en Richard keek ik naar de filmpjes van Elise haar eerste levensjaar. Ik ben nu echt een trotse tante en ben helemaal in love with Elise. ’s Middags zijn we even naar de levende kerststal gegaan in Eurofleur en Elise vond het natuurlijk prachtig allemaal….. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten. Wil en Rich hadden het heel gezellig gemaakt en heerlijk gekookt. Na het eten werd ik rond half negen naar huis gebracht. Ik zou vanavond naar Marlis gaan om een ouderwetse zaterdagavond door te brengen. Willemijn en Richard liepen nog even mee naar binnen, ik liep de kamer in en………………………. De hele kamer stond vol met mijn lieve vriendinnen, vrienden en familie. Surprise!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik was helemaal ondersteboven en in de war. Ik wist niet waar ik moest beginnen, zoveel mensen om mee te knuffelen en ik wilde iedereen spreken. De avond was zo gezellig! Ik heb alleen weinig tijd gehad om iedereen te spreken, maar dat komt nog wel. Ik heb genoten. Marlis hield een prachtige speech over vriendschap en mijn jaar, ik was zo onder de indruk van alles dat ik eigenlijk niet wist wat ik moest doen. Lieve mensen, nogmaals allemaal bedankt voor jullie komst! Lieve Marlis, ontzettend bedankt voor alles! De avond vloog om. Om half twaalf was het einde in zicht. Hier in Nederland zitten de buren weer op je lip………. Met een grote groep bezochten we de plaatselijke kroeg van Woudenberg. Gezellig, maar o zo Woudenbergs als je begrijpt wat ik bedoel……

Zondag 8 november
Met een klein katertje heb ik deze dag doorgebracht. Ik werd ’s middags opgehaald door Margriet en Frank om hun nieuwe huis te zien. Wat is het mooi geworden en wat was het een beregezellige middag en avond. Natuurlijk hadden ze heerlijk gekookt en hebben we uren non stop gepraat.

Maandag 9 november
En dan is het uit met de feestpret….. Het echte katergevoel is vandaag toegeslagen. Ik was vandaag van alles van plan, maar had helemaal geen zin. Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik moet dingen regelen, werk zoeken en ik wil mijn lieve vriendinnen allemaal bezoeken maar waar begin ik? Ik ben even heel erg in de war en heb vandaag voor me uit zitten staren en ben maar thuis gebleven. Het zal allemaal wel op zijn pootjes terecht komen en heeft tijd nodig. Morgen begin ik echt……

Dit was hem echt, de laatste. Na een fantastisch jaar en een prachtig welkom ga ik weer aan de weg timmeren en aan mijn toekomst bouwen. Jullie blijven natuurlijk op de hoogte van alles maar dit keer ‘live’ via de telefoon, op de koffie of gewoon op straat. Nogmaals bedankt voor al jullie trouwe reacties! Tot snel allemaal!
Liefs Janneke